Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα πνευματικά τους καταφύγια και οι ζωές τους έγιναν λιγότερο εσωτερικές και πνευματικές, επειδή τώρα έχουν περισσότερα να κάνουν.

David Gelernter, καθηγητής πληροφορικής στο πανεπιστήμιο του Yale και επιστημονικά υπεύθυνος στη Mirror Worlds Technologies (New Haven).

Ζούμε σε μια εποχή, όπου κυριαρχούν οι γρήγοροι και έντονοι ρυθμοί ζωής, το ακατάπαυστο κυνήγι των υλικών αγαθών αλλά και οι απότομες αλλαγές. Οι παραδοσιακές αξίες, που αποτελούσαν συνεκτικό δεσμό έχουν αρχίζει να ξεθωριάζουν. Ο άνθρωπος μέσα σε αυτό το χαώδη κόσμο προσπαθεί πέρα από την εξασφάλιση των υλικών αγαθών, να διατηρήσει μια καλή σχέση όχι μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με το περιβάλλον γύρω του. Εδώ χάνεται η ισορροπία και επαληθεύεται ο Galernter. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος στο σύγχρονο άτομο για επικοινωνία με τον εαυτό, για επαφή με τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Άραγε ο άνθρωπος που δε γνωρίζει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει υγιείς και τροφοδοτικές σχέσεις με τους γύρω του; Πώς θα πάρει ικανοποίηση από την επαφή με το περιβάλλον του.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η εποχή που διανύουμε και η οικονομική κρίση επιτείνουν τα όποια συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας και μας οδηγούν ακόμη πιο κοντά στη μελαγχολία. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή γίνεται τώρα πιο επιτακτική από ποτέ, όπως επίσης και η ανάγκη να αισθανθούμε ότι η ζωή μας μπαίνει σε μια τάξη και ισορροπία.

Εδώ έρχεται ο ρόλος του ψυχολόγου, ο οποίος θα αναλάβει να βγάλει τον άνθρωπο αυτό από το αδιέξοδο του, θα τον καθοδηγήσει, ώστε να δει εναλλακτικούς τρόπους σκέψης και δράσης, θα τον βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη και να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας, θα του μάθει δεξιότητες, αλλά και θα του προσφέρει νέους ορίζοντες. Θα ξεκινήσουν από κοινού το μακρύ ταξίδι προς την αυτογνωσία, ένα ταξίδι που όμως αξίζει τον κόπο γιατί βελτιώνει όλες τις πτυχές της ζωής. Χρειάζεται κόπο, προσπάθεια και συνεργασία των δύο πλευρών.

Να σημειωθεί ότι ο θεραπευόμενος δεν επιδέχεται κανέναν κοινωνικό στιγματισμό. Αντίθετα, αποτελεί έναν άνθρωπο με δύναμη και θάρρος, που αναγνωρίζει την αδυναμία του και είναι διατεθειμένος να την αντιμετωπίσει και να παλέψει, ώστε να οδηγηθεί σε μια νέα ευχάριστη κατάσταση πληρότητας. Και μόνο η επίσκεψη στον ψυχολόγο αποτελεί το πρώτο βήμα για μια νέα αρχή και για αλλαγή των καταστάσεων που μας βασανίζουν.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Οι αλλαγές στη ζωή της γυναίκας όταν γίνεται μητέρα...


Όταν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο η ζωή σου αλλάζει. Οι προτεραιότητές σου αλλάζουν. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε βοηθάει να ενσωματώσεις τον καινούριο ρόλο στη ζωή σου όσο πιο "ανώδυνα" γίνεται...
 
Ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί αναμφισβήτητα ένα ευχάριστο γεγονός. Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που για να νιώσουν τη χαρά της μητρότητας κάνουν επίμονες και μακροχρόνιες προσπάθειες. Ένα νέο μέλος μπαίνει στην οικογένεια και η καθημερινότητα αλλάζει ριζικά!
ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ

Αλλάζει το σώμα σου
Πέρα από τις ορμονικές αλλαγές, οι οποίες την καθιστούν ευάλωτη και ευερέθιστη, υπάρχει και το ζήτημα της απώλειας των κιλών της εγκυμοσύνης.
Σε αυτό το σημείο η μητέρα ίσως αισθανθεί ότι χάνει τη θηλυκότητά της, ένα στοιχείο πολύ σημαντικό για τη γυναικεία ταυτότητα. Μπορεί να αισθανθεί ότι δεν είναι πλέον ποθητή και αυτό να επηρεάσει την αυτοεκτίμησή της αλλά και την ερωτική της ζωή με το σύντροφο. Ένα στα δυο ζευγάρια το πρώτο διάστημα μετά τη γέννηση του παιδιού αραιώνει σε μεγάλο βαθμό τη συχνότητα των ερωτικών επαφών του.Σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα αφιερώνεται αποκλειστικά στο ρόλο της μητέρας, με συνέπεια να παραμελεί αυτόν της συζύγου. Ο άντρας όντας στο περιθώριο, νιώθει ότι δεν μπορεί να συμμετέχει σε αυτήν τη δυαδική σχέση και έτσι απομακρύνεται κι αυτός.
Αυτός ο φαύλος κύκλος που δημιουργείται μπορεί να σπάσει όταν η γυναίκα αποφασίσει να ενσωματώσει το σύζυγο στη σχέση μητέρας-βρέφους και να δεχτεί τη βοήθειά του, ώστε να βρει κι εκείνη το χώρο-χρόνο να αγαπήσει το αλλαγμένο σώμα της και να επαναφέρει τη θηλυκότητά της.

Δεν έχεις χρόνοΆλλη μια σημαντική απώλεια στη ζωή της μητέρας είναι αυτή του προσωπικού χρόνου. Οι προτεραιότητες αλλάζουν ριζικά. Πλέον τον πρώτο λόγο έχουν οι ανάγκες του παιδιού και οι ατομικές έρχονται δεύτερες. Οι βόλτες με φίλες, τα χόμπι, τα ταξίδια, ακόμα και η ξεκούραση στον καναπέ δεν μπορούν πια να γίνουν με την ίδια ευκολία. Ένα παιδί, ειδικά αν είναι σε βρεφική ή προσχολική ηλικία έχει ανάγκη ακόμα και από την εικοσιτετράωρη προσοχή της μητέρας!
Επίσης, οι δουλειές του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτέ, καθώς το σπίτι δεν θα είναι ποτέ καθαρό και τακτοποιημένο όταν υπάρχει ένα παιδί μέσα. Όλα αυτά οδηγούν στην απώλεια της ενεργητικότητας, οπότε ακόμα κι αν υπάρχει λίγος χρόνος ή κάποια εξωτερική βοήθεια, η μητέρα νιώθει εξαντλημένη και μια έξοδος ή άλλη δραστηριότητα φαντάζει πολύ δύσκολη.

Πολλοί ρόλοι μαζίΓυναίκες που κατείχαν υπεύθυνες θέσεις πριν γίνουν μητέρες, ίσως τώρα με τα νέα δεδομένα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους.
Αυτό μπορεί να συμβεί είτε λόγω του γεγονότος ότι θα θέλουν να επιστρέφουν νωρίτερα στο σπίτι, είτε λόγω συνειδητών ή ασυνείδητων ενοχών ότι έχουν εγκαταλείψει το παιδί. Ο συνδυασμός καριέρας-οικογένειας είναι μια τεράστια πρόκληση και η επίτευξη της ισορροπίας εξαρτάται και από την υποστήριξη του οικογενειακού και εργασιακού περιβάλλοντος. Σε περίπτωση που οι γονείς της ή ο σύντροφος δεν είναι υποστηρικτικοί οι τύψεις ολοένα και μεγαλώνουν.


ΠΡΟΣΟΧΗ! Όλα αυτά μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις...
Αν η γυναίκα δεν καταφέρει να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις αλλαγές στη ζωή της, τότε μπορεί να νοσήσει σωματικά ή ψυχικά, είτε με την εκδήλωση ψυχοσωματικών παθήσεων, είτε με συμπτώματα κατάθλιψη ή κρίσεων πανικού.

Υπάρχουν ορισμένοι επιβαρυντικοί παράγοντες, οι οποίοι δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τη μητέρα να αντιμετωπίσει τις απώλειες που προκαλεί ο νέος τρόπος ζωής της. Αυτοί μπορεί να είναι:
 
-το ιστορικό κατάθλιψης στην οικογένεια
-η χαμηλή αυτοεκτίμηση
-η επιλόχεια κατάθλιψη
-το χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο
-η έλλειψη υποστήριξης
-το έντονο άγχος
-προβλήματα υγείας του παιδιού
-η μονογονεϊκή οικογένεια

Η γυναίκα που γίνεται μητέρα αναλαμβάνει πλέον άλλο έναν σημαντικό ρόλο. Καλείται να ενσωματώσει αρμονικά τους ρόλους της μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης και της νοικοκυράς.
 
Αυτός ο συνδυασμός, αν και αρχικά μπορεί να προκαλέσει άγχος και εκνευρισμό, με την κατάλληλη υποστήριξη από το οικογενειακό και κοινωνικό της περιβάλλον και την ατομική προσπάθεια για αυτογνωσία, μπορεί να επιτευχθεί αρμονικά και να προσφέρει αισθήματα ικανοποίησης και ολοκλήρωσης.