Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα πνευματικά τους καταφύγια και οι ζωές τους έγιναν λιγότερο εσωτερικές και πνευματικές, επειδή τώρα έχουν περισσότερα να κάνουν.

David Gelernter, καθηγητής πληροφορικής στο πανεπιστήμιο του Yale και επιστημονικά υπεύθυνος στη Mirror Worlds Technologies (New Haven).

Ζούμε σε μια εποχή, όπου κυριαρχούν οι γρήγοροι και έντονοι ρυθμοί ζωής, το ακατάπαυστο κυνήγι των υλικών αγαθών αλλά και οι απότομες αλλαγές. Οι παραδοσιακές αξίες, που αποτελούσαν συνεκτικό δεσμό έχουν αρχίζει να ξεθωριάζουν. Ο άνθρωπος μέσα σε αυτό το χαώδη κόσμο προσπαθεί πέρα από την εξασφάλιση των υλικών αγαθών, να διατηρήσει μια καλή σχέση όχι μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με το περιβάλλον γύρω του. Εδώ χάνεται η ισορροπία και επαληθεύεται ο Galernter. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος στο σύγχρονο άτομο για επικοινωνία με τον εαυτό, για επαφή με τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Άραγε ο άνθρωπος που δε γνωρίζει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει υγιείς και τροφοδοτικές σχέσεις με τους γύρω του; Πώς θα πάρει ικανοποίηση από την επαφή με το περιβάλλον του.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η εποχή που διανύουμε και η οικονομική κρίση επιτείνουν τα όποια συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας και μας οδηγούν ακόμη πιο κοντά στη μελαγχολία. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή γίνεται τώρα πιο επιτακτική από ποτέ, όπως επίσης και η ανάγκη να αισθανθούμε ότι η ζωή μας μπαίνει σε μια τάξη και ισορροπία.

Εδώ έρχεται ο ρόλος του ψυχολόγου, ο οποίος θα αναλάβει να βγάλει τον άνθρωπο αυτό από το αδιέξοδο του, θα τον καθοδηγήσει, ώστε να δει εναλλακτικούς τρόπους σκέψης και δράσης, θα τον βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη και να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας, θα του μάθει δεξιότητες, αλλά και θα του προσφέρει νέους ορίζοντες. Θα ξεκινήσουν από κοινού το μακρύ ταξίδι προς την αυτογνωσία, ένα ταξίδι που όμως αξίζει τον κόπο γιατί βελτιώνει όλες τις πτυχές της ζωής. Χρειάζεται κόπο, προσπάθεια και συνεργασία των δύο πλευρών.

Να σημειωθεί ότι ο θεραπευόμενος δεν επιδέχεται κανέναν κοινωνικό στιγματισμό. Αντίθετα, αποτελεί έναν άνθρωπο με δύναμη και θάρρος, που αναγνωρίζει την αδυναμία του και είναι διατεθειμένος να την αντιμετωπίσει και να παλέψει, ώστε να οδηγηθεί σε μια νέα ευχάριστη κατάσταση πληρότητας. Και μόνο η επίσκεψη στον ψυχολόγο αποτελεί το πρώτο βήμα για μια νέα αρχή και για αλλαγή των καταστάσεων που μας βασανίζουν.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Πώς γνωρίζουμε στο παιδί το νέο μας σύντροφο;

Παντρεμένη, χωρισμένη με παιδί. Εδώ και λίγο καιρό στη ζωή σου μπήκε ένας καινούριος σύντροφος και τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Πότε και πως τον γνωρίζεις στο παιδί σου χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σου δίνει συμβουλές...
Πολλοί γονείς, που είτε έχουν πάρει διαζύγιο, είτε έχουν βιώσει την απώλεια του συντρόφου τους, αργά ή γρήγορα αποκτούν την επιθυμία να δημιουργήσουν μια νέα σχέση. Αυτό, όμως, πέρα από μία πηγή ενεργοποίησης ενθουσιασμού αποτελεί και αιτία πολλών ερωτημάτων. Δύο από τα πιο βασικά είναι το “Πού;” και “Πώς;” να γίνει η γνωριμία των παιδιών με τον/την νέο/α σύντροφο.
Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουν λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσουν τα παιδιά για αυτή τη συνάντηση. Πιο συγκεκριμένα, μετά το χωρισμό με τον/την προηγούμενο/η σύντροφό απαιτείται να δείξουν ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή προς τον εαυτό τους.
 
Αφού αποκτήσουν και πάλι την αισιοδοξία και την αυτοεκτίμησή τους και νιώσουν σίγουροι ξανά, μπορούν να ξεκινήσουν μία συζήτηση με τα παιδιά, ώστε να εκφράσουν την επιθυμία τους να γνωρίσουν έναν καινούριο σύντροφο. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μάθουν αν απλά επιθυμούν να έχουν περιστασιακές φιλίες ή αν σκέφτονται και το ενδεχόμενο να κάνουν μία σοβαρότερη σχέση ή ένα γάμο.
Είναι πολύ σημαντικό να απαντούν σε όλα τα ερωτήματα και να μη διστάζουν χρησιμοποιώντας φράσεις όπως “Δεν είμαι έτοιμος-η να σας απαντήσω αυτή τη στιγμή”. Τα παιδιά είναι καλό να γνωρίζουν τις προθέσεις των γονιών τους. Σίγουρα δεν χρειάζεται να μάθουν κάθε λεπτομέρεια αλλά το να γνωρίζουν τους βασικούς στόχους της ζωής και τα οράματά τους για το μέλλον και για ό,τι θέλουν να δημιουργήσουν είναι βασικό καθώς θα επηρεάσει κι εκείνα.
Αν τελικά ο γονέας συνάψει μια νέα σχέση και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι καλό να γνωρίσουν το νέο σύντροφο, είναι καλό να λάβει υπόψη του τα παρακάτω...
- Έλεγχος της ποιότητας της σχέσης. Η ποιότητα της σχέσης είναι αυτή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν είναι η σωστή στιγμή για να γίνει η γνωριμία με τα παιδιά. Ένα βασικό στοιχείο είναι η αμοιβαία επιθυμία των συντρόφων για δέσμευση. Αυτό αφορά ένα κοινό μέλλον (όχι απαραίτητα το γάμο, αλλά την κοινή επιθυμία τους να σχεδιάζουν από κοινού το μέλλον τους). Μάλιστα, αυτή η συζήτηση είναι καλό να γίνεται ανοιχτά ώστε να προσδιορίσουν και τα δυο μέλη τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Η δέσμευση είναι σημαντική καθώς μια πιθανή γνωριμία με τα παιδιά μπορεί να δημιουργήσει ένα αμοιβαίο συναισθηματικό δέσιμο, οπότε μια απώλεια του νέου συντρόφου θα επηρεάσει αρνητικά και εκείνα.
- Μόλις αποφασιστεί ότι η σχέση είναι “σοβαρή” είναι καλό να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος με τα παιδιά. Το πιο σημαντικό είναι να επιβεβαιωθεί το ότι έχει δημιουργηθεί μία νέα σχέση και να απαντηθούν τυχόν απορίες που θα εκφράσουν τα παιδιά. Πολλά παιδιά αισθάνονται το φόβο πως οι γονείς τους θα τα εγκαταλείψουν λόγω της δέσμευσης με κάποιον άλλον. Για αυτό ακριβώς είναι ωφέλιμο οι γονείς να ξεκινούν τη συζήτηση βεβαιώνοντάς τα για την ακεραιότητα της σχέσης μαζί τους και την αμέριστη αγάπη που αισθάνονται για αυτά.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι ζητούν την έγκριση των παιδιών τους για την επιλογή τους, ούτε όμως τους δίνουν και ένα τελεσίγραφο για την αποδοχή του νέου συντρόφου. Αντίθετα, κάνουν ένα διάλογο σχετικά με το τι θα ήθελαν όλοι στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια αυτού αναδεικνύεται πρωτίστως η σχέση μαζί τους και στη συνέχεια επιδεικνύεται ο όποιος ενθουσιασμός για το νέο πρόσωπο που θα μπει στη ζωή τους.
- Όταν πρόκειται να γίνει η συνάντηση, είναι καλό να προγραμματιστεί μία χαλαρή εκδρομή ή δραστηριότητα κι όχι κάτι τυπικό. Η ιδανική περίπτωση θα ήταν να δημιουργηθεί μία κατάσταση όπου ο καθένας θα είναι ο εαυτός του και θα αισθάνεται χαλαρός. Θα μπορούσε να είναι κάτι διασκεδαστικό, όπου θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι.
Η αποδοχή του νέου προσώπου είναι μία αργή διαδικασία για τα παιδιά. Χρειάζονται χρόνο για να το επεξεργαστούν και συνεχή προσπάθεια και από τους δύο συντρόφους. Η πρώτη προτεραιότητα είναι να καθησυχαστούν πως οι γονείς τους τα αγαπούν άνευ όρων. Έτσι, θα μπορέσουν με τον καιρό να δουν πως η συμπερίληψη ενός νέου προσώπου στη ζωή της μαμάς ή του μπαμπά δεν πρόκειται να πλήξει τα συναισθήματά τους για εκείνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας: