Τα μυστικά του επιτυχημένου γάμου

Ο γάμος πολλές φορές αποτελεί μία αρκετά απαιτητική υπόθεση ανεξάρτητα με το πόση αγάπη υπάρχει ανάμεσα στο ζευγάρι ή πόσο δυνατός είναι ο έρωτας μεταξύ τους. Στην εποχή μας η καθημερινότητα είναι πιεστική και οι πιθανότητες να επηρεάσει το ζευγάρι αρνητικά δεν είναι λίγες. Ένας επιτυχημένος γάμος χρειάζεται οπωσδήποτε αγάπη, ωστόσο απαιτεί και κοινή συστηματική προσπάθεια ώστε να μείνει ζωντανή η «σπίθα» που ένωσε τους δύο συντρόφους. Οι σχέσεις και πιο συγκεκριμένα ο γάμος μπορούν να μείνουν αναλλοίωτα και άφθαρτα στο πέρασμα του χρόνου με λίγη καλή διάθεση και προσπάθεια.
Ένα από τα «μυστικά» ενός επιτυχημένου γάμου είναι η καθημερινή αμοιβαία προσπάθεια να μην αφήνετε ασήμαντα πράγματα να μπαίνουν ανάμεσά σας και να προκαλούν συγκρούσεις. Το ποιος θα βγάλει τα σκουπίδια ή θα πλύνει το αυτοκίνητο αν και φαντάζει αδύνατο μπορεί να οδηγήσει σε στιγμιαία σύγκρουση και τα επιχειρήματά σας να απειλήσουν ακόμη και το σεβασμό στο πρόσωπο του συντρόφου σας.
Εξίσου σημαντικό είναι να λαμβάνετε από κοινού όλες τις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σας. Θέλετε να κάνετε μία νέα σημαντική αγορά, να στείλετε τα παιδιά σε διαφορετικό σχολείο, να κάνετε μία ριψοκίνδυνη στροφή στην καριέρα σας; Αφού συζητήσετε μεταξύ σας επιλέξτε μαζί τι θα κάνετε με τα ζητήματα που σας απασχολούν έτσι ώστε να μη νιώσει κανείς από τους δυο ότι κυριαρχείται ή ότι η γνώμη του έχει μικρότερη βαρύτητα. Όπως είναι φυσικό, σε κάθε γάμο υπάρχουν και θέματα στα οποία ποτέ δε θα συμφωνήσετε, αφού δεν παύετε να είστε δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Σ' αυτές τις περιπτώσεις αρκεστείτε στο να συμφωνήσετε ότι διαφωνείτε και να προχωρήσετε παρακάτω αποδεχόμενοι το γεγονός ότι θα υπάρξουν φορές που αυτό το βήμα θα κριθεί απαραίτητο.
Μην αμελήσετε επίσης να διαθέσετε αρκετό χρόνο ο ένας στον άλλον. Ο χρόνος αυτός είναι ωφέλιμο να είναι ποιοτικός. Μία μέρα οι δυο σας μακριά από τη ρουτίνα και τους περισπασμούς μπορεί να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα της αγάπης στη σχέση σας και να σας θυμίσει τον πρώτο καιρό της γνωριμίας και τα πρώτα σκιρτήματα που αισθανθήκατε.
Καθοριστικό στη διατήρηση της σχέσης σας είναι να δεχτείτε να παραιτηθείτε και να παραδεχτείτε πως κάνετε λάθος. Μερικές φορές θα χρειαστεί να αφήσετε τον εγωισμό σας στην άκρη και να συνειδητοποιήσετε ότι αυτό που λέει ο σύντροφός σας είναι πράγματι το σωστό. Αν είστε και οι δύο πρόθυμοι γι' αυτό τότε θα ξεφύγετε εύκολα από μία δύσκολη κατάσταση. Επιπρόσθετα, μην προσπαθήσετε να αλλάξετε το σύντροφό σας. Είναι αυτός που είναι και η συνεχής προσπάθεια να αλλάξει θα τον κάνει να αισθανθεί ανεπιθύμητος. Αποδεχτείτε τις πιθανές αδυναμίες του και εκτιμήστε τις διαφορές μεταξύ σας ή ακόμη καλύτερα κάντε εσείς την αλλαγή.
Βασικό συστατικό ενός επιτυχημένου γάμου είναι και η επικοινωνία. Αυτό προϋποθέτει να λύνετε τις διαφωνίες σας με συζήτηση κι όχι με φωνές ή καυγάδες. Με σεβασμό μπορείτε να συνεννοηθείτε καλύτερα. Διατηρείστε την οικειότητα ως μέρος του γάμου σας ενθυμούμενοι ότι το πρόσωπο που έχετε δίπλα σας είναι αυτό με το οποίο θέλετε να μοιραστείτε τη ζωή σας, το οποίο σημαίνει να αφήσετε τις αναστολές και να αισθανθείτε πιο κοντά ο ένας στον άλλον.
Μη θεωρήσετε ποτέ το σύντροφό σας δεδομένο. Μη σταματήσετε να γεννάτε ιδέες που θα αναβιώνουν τη σχέση σας. Κάντε γι' αυτόν ό,τι θα κάνατε για να τον κερδίσετε, εκπλήξεις, δώρα ή κάτι που ξέρετε ότι τον ευχαριστεί.
Όπως μπορείτε να δείτε, υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούν να κάνουν το γάμο σας ευτυχισμένο. Όσα περισσότερα πράγματα κάνετε ο ένας για τον άλλον τόσο πιο ευχάριστη θα είναι η κοινή σας ζωή.

An introduction to investor psychology

Behavioral finance, neuroeconomics and psychoanalysis try to fill in the gaps of classical economic theory and explain stock market anomalies.

One of the most important factors for the function and effectiveness of stock markets are the investors themselves, especially their decisions and actions. These actions depend on their psychology, which is formed by several factors.

Questions Answered

Investor psychology’s theories try to answer questions like which are their motives, if there is a rationale, how decisions are made, how mass affects them, which way market anomalies are caused. It tries to explain phenomena that cannot be interpreted by the classical economic theory.

Behavioral Economics

One of the fundamental theories of behavioral economics is prospect theory. It supports that people consider the events that have little possbilities to happen as unlikely, while they take for granted those with high possibilities. Moreover, there is a reference point for each investor, which is different for every single stock, regardless of their possible interaction. Below this point they tend to risk, whereas for revenues above it they avoid it.This is called anchoring and means relying heavily on a certain trait, while assesing something, ignoring others. Moreover, when one has to make a decision he takes losses into consideration twice. It is called “loss aversion” and it explains the phenomenon of selling profitable stocks quickly, as well as keeping non profitable ones.
Other psychological factors that play vital role in investor’s behavior are self-control and regret. Self-control is about avoiding the urge for instant satisfaction of needs and the will to abandon stocks that cause loss of money. Regret is the most relevant sentiment to decision making. It refers to experiencing pain and frustration after having made a mistake. This explains the postponement of selling penny stocks, since the investor tries to avoid the feeling of regret for having bought them.

Another significant theory in behavioral economics is the role of self-confidence. The combination of optimism and confidence results in paying too much attention to personal judgement, underestimating risks and ovverating personal abilities. This often ends in bubbles or great trading volume.

Neuroeconomics

This field of psychology and economics describes the study of neuronal function in decision making and future predictions. It claims that behavior is a result of the function of the central nervous system and identifies the exact parts of the human brain that are activated in different tasks and how they interact to each other. Its surveys found out that people regard money like food or drugs, as far as reward is concerned. This means that they provide direct feedback, even if they are not spent. It also studies subjects like selective attention when there are many external stimuli, compliance, expectations and beliefs about skill and talent.

Psychoanalytical theory

Another important theory in investor psychology is about the role of the subconscious for the interpretation of economic behavior of people. It pays attention to motives like imagination, irrationality of id (subconscious) and the effort to balance ego, superego and id. Furthermore, it introduces the concept of collective unconscious, the experiences of previous generations, stored in memory, which are mutual to human. Moreover, it combines psychoanalyticla terms to mass psychology theories.

Searching for the perfect love match

Falling in love is not accidental. Finding the perfect partner is a matter of choice, based on certain criteria.

Falling in love is not accidental. Selection of a partner is made unconsciously and is based on childhood memories and feelings one had about his parents or other people who took care of him then. It is also affected by positive or negative experiences of romantic relationships he has been in. This explains why there is no specific model of the perfect partner, since it is determined according to personal needs.

Standards for a successful and long lasting love affair are not confined to sexual attraction. The abilities to communicate, trust, respect and take compassion on somebody are essential to achieve it. This kind of relationships offers both partners feelings of security and bliss, similar to those they experienced in their mother’s hug.

Choosing the perfect partner is a not an easy task. There are certain criteria that need to be met in order to make the right choice.

Define personal needs

One needs to find out what qualities he is seeking from a person. He may point out the most important features and pay less attention to the rest. He should examine all aspects of a personality, except from physical appearance, like career prospects, social status, values and beliefs.

Examine past relationships

A person needs to try to pin-point the reasons why a previous relationship failed. He should remember the mistakes he made and why they happened. It is also important to spot the exact time when things started changing from harmony to anger and fighting.

Find out personal characteristics and values

One can make a list of his own positive and negative points so as to attain a higher level of self-knowledge. His own personality is what determines his future choices. It is common to search for people who share the same positive features or are complementary to him.

Take time

There is no perfect time or a specific age for finding the ideal partner. Sometimes a person’s urgent need for companionships or his fear of being lonely may result in making a wrong choice. This may cause problems, since their intimacy won’t last long or their possible disputes will end in anger and tension.

Trust the choice made

Sometimes people are affected by the opinion of others, especially by friends and family members. Moreover, the society itself imposes models of ideal love affairs or types of relating to each other. It is essential to learn to let oneself go off these expectations. Once one has made a selection, based on his own personality, desires and system of beliefs, he should trust it and hold his ground.

8 Tips to control your anger

Anger is an emotional reaction. Anger management is not about avoiding this reaction, but about finding ways to express it in an appropriate way.

Anger is an emotional reaction when someone feels he is in danger, threatened or hard done by somebody. It should not be identified with aggression since it is a feeling, while aggression is a behavior. Aggressive behaviors may occur if a person responds instinctively, gains satisfaction out of hurting others or is suffering from a medical condition and it is one of its symptoms. Moreover, anger may be suppressed, which usually results in high levels of stress.

The aim of anger management is to learn how to express this feeling efficiently, so as not to end in aggressive or passive aggressive behaviors. There are some tips to help people who wish to control it.

Manage your stress

High levels of stress may lead up to anger or aggression. To avoid it, one should change the conditions in his life that cause anguish. Such a condition could be his job or his romantic relationship. Time management may also help so as to put his obligations on a scale and save time for relaxation or pleasant activities. Adequate sleep and healthy nutrition are quite helpful, as well as emotional support. Except from organising his everyday programme one should try to alter the dysfunctional thoughts that may result in stress. These could be negative assumptions, over-generalization of traumatic events or oversight of positive points.

Understand other people

Understanding is about the ability to listen to others carefully, without being judgemental. It means to try to interprete their words according to their point of view, not to the personal one.

Respond, not react

If a person reacts instinctively to an external stimulus he may be aggressive or offensive. He doesn’t have control of his action and he usually regrets it. Self-awareness and self-control, as well as a boost to self-esteem may help in being capable of thinking carefully and responding, instead of reacting.

Stop self-blame

People with low self-esteem tend to blame themselves for their failures or problems. They judge themselves strictly and unfairly, which may lead to anger due to their supposed inability.

Communicate directly

It is about being assertive. Assertiveness is the ability to express one’s sentiments and needs directly, without offending others. It also means to avoid dropping hints or resorting to shifts. Some of the basic principles of direct communication are respect to the interlocutor, peacefulness, justice and positive disposition.

Set realistic expectations

Anger is highly associated with unrealistic expectations of oneself. It is common to people who are obsessed with high standards. In this case, there may be a dissonance between one’s desires and reality, which ends in frustration.

Forgive, not forget

Traumatic events may make people suffer, experience anger and be let-down. To release these feelings one should accept or forgive people and occassions that hurt him. At the same time, he may recognise his mistakes and try to set clear bounds to others in the future.

Retreat

When a person is in a mighty temper it is better to retreat and take some time to think better of the circumstances that irritated him. At the same time he needs to promise to himself to resolve the disagreement later on.

Η επιστροφή στο σχολείο

Το καλοκαίρι τελείωσε, επιστρέψαμε στο σπίτι και σε λίγες μέρες αρχίζουν τα σχολεία. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σου δείχνει την κατεύθυνση ώστε ο δρόμος από τις διακοπές στο θρανίο να είναι εύκολος...

 

Το τέλος του καλοκαιριού σηματοδοτεί και το τέλος μίας μεγάλης περιόδου χαλάρωσης τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Σταδιακά καλούνται να αλλάξουν και πάλι την καθημερινότητά τους και να προετοιμαστούν για την επάνοδό τους στο σχολείο. Το δομημένο σχολικό πρόγραμμα έρχεται να αντικαταστήσει την έως τώρα ανέμελη καθημερινότητα του καλοκαιριού. Η επιστροφή στο σχολείο είναι μία από τις μεγαλύτερες μεταβάσεις κατά τη διάρκεια του έτους. Για κάποια παιδιά αποτελεί μία πολύ ευχάριστη στιγμή ενώ για κάποια άλλα η προσαρμογή είναι δύσκολη.

 

Πώς αισθάνονται τα παιδιά για την επιστροφή στο σχολείο;

Η επάνοδος των παιδιών στο σχολείο μπορεί να τους δημιουργήσει ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία πλευρά θα δείχνουν ενθουσιασμένα που θα έρθουν και πάλι σε επαφή με τους φίλους τους. Επίσης, είναι βέβαιο ότι θα ευχαριστηθούν πολύ με την αγορά των νέων χαρτικών, βιβλίων και ενδυμάτων που θα καλύψουν τις ανάγκες της νέας σχολικής χρονιάς.

Ωστόσο, είναι πολύ πιθανόν να αισθανθούν άγχος και πίεση για τη φετινή τους πορεία στην τάξη ή να νιώσουν στεναχωρημένα και αναστατωμένα που διακόπτονται οι διακοπές τους. Πολλά παιδιά μάλιστα πιέζονται ώστε οι αποδόσεις τους να είναι αυτές που αναμένουν οι γονείς, οι δάσκαλοι ή άλλα μέλη του περιβάλλοντός τους.

Επιπρόσθετα, οι μαθητές μεγαλύτερων τάξεων και ιδιαιτέρως εκείνοι που πρόκειται να εξεταστούν πανελλαδικά στο τέλος της χρονιάς που έρχεται, ανησυχούν τόσο για το φόρτο εργασίας όσο και για το πώς πρέπει να μοιράσουν το χρόνο τους μεταξύ σχολείου, μελέτης και εξωσχολικών δραστηριοτήτων.

Τα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν βιώσει διαφορετικές εμπειρίες στο σχολείο τις οποίες οι γονείς οφείλουν να λάβουν σοβαρά υπόψη. Για παράδειγμα αν κάποιο παιδί έχει δεχθεί απειλή από κάποιο συμμαθητή ή έχει αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες στην επικοινωνία με το δάσκαλο ή τη δασκάλα του τότε η ανησυχία για την επαναφορά στο σχολείο θα είναι μεγαλύτερη.

 

Πώς μπορούν οι γονείς να κάνουν ευκολότερη τη μετάβαση στο σχολείο;

Είτε τα παιδιά αισθάνονται ενθουσιασμένα για την επιστροφή στο σχολείο είτε όχι, οι γονείς μπορούν να κάνουν τη μετάβαση τους από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο ευκολότερη επαναφέροντάς τα σταδιακά στο νέο πρόγραμμα.

Μία ή δύο εβδομάδες πριν (αναλογικά πάντα με την ηλικία του παιδιού) ξεκινήστε την επαναφορά στη σχολική καθημερινότητα. Αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά να έχουν μία σταδιακή προσαρμογή στους ρυθμούς του σχολείου.

 

Ώρες ύπνου...

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι γονείς και τα παιδιά είναι πιο χαλαροί όσον αφορά στην τήρηση του ωραρίου ύπνου. Συχνά μάλιστα το ξυπνητήρι εγκαταλείπεται και τα παιδιά συνηθίζουν να κοιμούνται και να ξυπνούν όποια ώρα θελήσουν. Εάν η ώρα που κοιμάται το παιδί έχει παρασυρθεί αρκετά πιο αργά είναι ωφέλιμο μία έως δύο εβδομάδες πριν από την πρώτη ημέρα του σχολείου, να προσαρμόσετε το πρόγραμμα του παιδιού σας για να ταιριάζει με την εποχή που αυτός ή αυτή θα πρέπει να ξυπνήσει και να πάει για ύπνο κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους.

 

Προετοιμασία σχολικών ειδών!

Μία ευχάριστη διαδικασία για τα παιδιά είναι η έξοδος για την αγορά των νέων σχολικών ειδών που θα χρειαστούν για τη νέα χρονιά. Ένα καινούριο σχολικό σακίδιο, πολύχρωμα τετράδια και στυλό ή ακόμα και μία μοντέρνα μολυβοθήκη θα είναι το κίνητρο για να περιμένουν την πρώτη μέρα του σχολείου με αγωνία και καλή διάθεση.

Επίσης, η αγορά νέων ρούχων για το σχολείο θα είναι μία νότα ευχαρίστησης που θα τα εξοικειώσει γρήγορα με τη νέα καθημερινότητα. Μπορείτε να συνδυάσετε τις νέες αγορές με μία βόλτα για φαγητό (προτιμήστε το αγαπημένο τους) κατά την οποία θα αποχαιρετίσετε όλοι μαζί το καλοκαίρι και θα μιλήσετε για τη νέα σχολική χρονιά.

 

Διαβάστε μαζί βιβλία

Επισκεφτείτε μαζί την τοπική βιβλιοθήκη και βρείτε χρόνο να διαβάσετε μαζί κάποια από τις σειρές βιβλίων που κυκλοφορούν δίνοντας του την επιλογή να διαλέξει το θέμα ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και την ηλικία του. Είναι ένας ευχάριστος και δημιουργικός τρόπος για να προετοιμαστεί για τις προκλήσεις κατά την επιστροφή του στο σχολείο.

 

Νέα εξωσχολική δραστηριότητα...

Ταυτόχρονα με τη νέα σχολική χρονιά δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να επιλέξει μία εξωσχολική δραστηριότητα. Η ζωγραφική, το ποδόσφαιρο, το μπαλέτο ή η κολύμβηση θα βοηθήσουν σημαντικά τόσο στη σωματική υγεία του παιδιού σας όσο και στην κοινωνικοποίησή του, αφού θα έρχεται καθημερινά σε επαφή με κόσμο κάνοντας ταυτόχρονα κάτι που του αρέσει και προσφέροντας σε εσάς λίγες ώρες χαλάρωσης κατά τη διάρκεια της ημέρας.

 

Συζητήστε με το παιδί για τη νέα χρονιά!

Μιλήστε με το παιδί σας σχετικά με το επερχόμενο σχολικό έτος. Μία τέτοια συνομιλία θα διευκολύνει την οποιαδήποτε ανησυχία του καθώς θα του προσφέρετε τη δυνατότητα να σας μιλήσει για τα συναισθήματά του, τους πιθανούς φόβους του και τις ανησυχίες που μπορεί να έχει. Εξερευνήστε μαζί τι θα του φανεί διασκεδαστικό, τι πιστεύει ότι θα μάθει φέτος και αν υπάρχει κάποιος στόχος που θέλει να θέσει.

Roles in romantic relationships - The child, adult and parent

People play three roles in their romantic relationships, the parent, the adult and the child. These determine the way they interact with each other.

Everyday people relate to each other in multiple ways. They relate to their family, friends, partner, colleagues at work or even strangers. The way they connect to each other is called transaction. This includes not only the explicit behavior, but also the non-verbal communication that occurs between two people.

Eric Berne, a psychiatrist, claimed that there are three possible roles (also known as ego states) that a person plays in their transactions with other people. These are determined by childhood experiences, family life and environmental stimuli. These roles are the parental role, the adult role and the child role.

The Parent Role

The parent represents parental figures, the way he has experienced them in childhood. He is a dominant figure, who makes decisions not only for himself, but also for his partner. He tends to control his partner by means of criticizing him for his behaviour and giving him directions for proper acting. This tendency is often expressed as a willingness to protect, not as manipulative behaviour.

The Adult Role

The adult is supposed to be the ideal state. He is objective, does not get carried away by external stimuli and has found the proper way to match the rules he has adopted with his sentiments. He is independent, has formed his own opinion and has found ways to support it, if necessary.

The Child Role

The child represents childhood memories, not as actual events but as the feelings they had evoked to it. The child is led by sentiments. It is dependent and in constant need of somebody else. It usually is obedient and tries to conform to other people’s needs.

How Couples Relate

There are two types of transactions: the complementary transaction and the crossed transaction. The first type occurs when both partners address the ego state the other is in. If both partners are Adults then the relationship is harmonious.

Another example of a functional relationship (though not an ideal one) is that of parent and child. The parent is in the power position and the child obeys to his will, due to his reliance on the parent. Still, this type of interaction can lead to abusive behaviour or martyrdom. The "child" may regret this attitude of dependency, either because of guilt for having abandoned his or her own desires, or due to disappointment of the unfairness between them.

The crossed type of transaction leads to conflict. If a partner is an adult and knows how to express his opinion openly and frankly, he cannot be understood by an individual who is assuming the child's role, as the child responds with emotion. Moreover, an individual in the adult role cannot be manipulated by a parent, since he is self-sufficient.

Knowing the roles that people assume in a relationship is very important for understanding the criteria for choosing a partner, possible reasons for maintaining a dysfunctional relationship and ways to help people adopt the adult’s role, which is the ideal ego state.

How to achieve personal goals

Goal achievement depends on the way they are set. They should meet certain requirements. They need to be positive, realistic, measurable and detailed.

The term goal refers to the desired effects a person anticipates as a result of the efforts he has made. People tend to set goals when they recognise the need for change in their lives. Realising that is the first step for aim establishment, while the second is believing in their power to change. Moreover, an important benefit of this process is that they learn to focus on future improvement, rather than present problems.

Setting goals is not an easy task. There are some requirements that need to be met in order to be effective and end in success. This should be taken into consideration at the beginning of the procedure.

Goals should be positive

Phrases like “I will not…” or “I shall try not to…” are not appropiate when describing a goal. All phrases need to positive, without having the word “not”, so as to offer an optimistic view of the outcome. Furthermore, positive phrases enhance feelings of self-esteem.

Goals should be measurable and detailed.

An objective needs to be definite, not vague or generalised. The person should find what exactly he desires to change so as to be able to measure his progress. This is feasible by means of dividing a goal into smaller ones and giving priopities. Level of difficulty is a good mark for categorising them into immediate or not. Moreover, goals refer to behavioral changes, not emotional ones.

Goals should refer to changes to self, not to others

A person may expect to make changes to himself not to his family, friends or colleagues at work, because in this case they are the ones who determine their behavior, not he. Aims need to refer to him so as to be under his control. Instead of trying to alter his environment, he should find ways to modify his relation to it. In addition, attainment of the goal should rely merely on him, not to other people’s desires.

Goals should be realistic

Success of a goal depends mainly on its realistic base. If it regards conditions that cannot be altered, then failure is certain. On this occasion the person may experience feelings of worthlessness and frustration, which become a burden of any future attempt.

Apart from the difficult part of setting goals, it is also important to know how to monitor progress. Feedback is appropriate for everybody who wishes to persevere in his efforts. When an objective is achieved self-reward is essential, so as to raise self-esteem and feelings of capacity. On the other hand, when difficulties occur, one should find out what opposes accomplisment of the aims and modify it.

Πώς γνωρίζουμε στο παιδί το νέο μας σύντροφο;

Παντρεμένη, χωρισμένη με παιδί. Εδώ και λίγο καιρό στη ζωή σου μπήκε ένας καινούριος σύντροφος και τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Πότε και πως τον γνωρίζεις στο παιδί σου χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σου δίνει συμβουλές...

Πολλοί γονείς, που είτε έχουν πάρει διαζύγιο, είτε έχουν βιώσει την απώλεια του συντρόφου τους, αργά ή γρήγορα αποκτούν την επιθυμία να δημιουργήσουν μια νέα σχέση. Αυτό, όμως, πέρα από μία πηγή ενεργοποίησης ενθουσιασμού αποτελεί και αιτία πολλών ερωτημάτων. Δύο από τα πιο βασικά είναι το “Πού;” και “Πώς;” να γίνει η γνωριμία των παιδιών με τον/την νέο/α σύντροφο.

Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουν λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσουν τα παιδιά για αυτή τη συνάντηση. Πιο συγκεκριμένα, μετά το χωρισμό με τον/την προηγούμενο/η σύντροφό απαιτείται να δείξουν ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή προς τον εαυτό τους.
 

Αφού αποκτήσουν και πάλι την αισιοδοξία και την αυτοεκτίμησή τους και νιώσουν σίγουροι ξανά, μπορούν να ξεκινήσουν μία συζήτηση με τα παιδιά, ώστε να εκφράσουν την επιθυμία τους να γνωρίσουν έναν καινούριο σύντροφο. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μάθουν αν απλά επιθυμούν να έχουν περιστασιακές φιλίες ή αν σκέφτονται και το ενδεχόμενο να κάνουν μία σοβαρότερη σχέση ή ένα γάμο.

Είναι πολύ σημαντικό να απαντούν σε όλα τα ερωτήματα και να μη διστάζουν χρησιμοποιώντας φράσεις όπως “Δεν είμαι έτοιμος-η να σας απαντήσω αυτή τη στιγμή”. Τα παιδιά είναι καλό να γνωρίζουν τις προθέσεις των γονιών τους. Σίγουρα δεν χρειάζεται να μάθουν κάθε λεπτομέρεια αλλά το να γνωρίζουν τους βασικούς στόχους της ζωής και τα οράματά τους για το μέλλον και για ό,τι θέλουν να δημιουργήσουν είναι βασικό καθώς θα επηρεάσει κι εκείνα.

Αν τελικά ο γονέας συνάψει μια νέα σχέση και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι καλό να γνωρίσουν το νέο σύντροφο, είναι καλό να λάβει υπόψη του τα παρακάτω...

- Έλεγχος της ποιότητας της σχέσης. Η ποιότητα της σχέσης είναι αυτή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν είναι η σωστή στιγμή για να γίνει η γνωριμία με τα παιδιά. Ένα βασικό στοιχείο είναι η αμοιβαία επιθυμία των συντρόφων για δέσμευση. Αυτό αφορά ένα κοινό μέλλον (όχι απαραίτητα το γάμο, αλλά την κοινή επιθυμία τους να σχεδιάζουν από κοινού το μέλλον τους). Μάλιστα, αυτή η συζήτηση είναι καλό να γίνεται ανοιχτά ώστε να προσδιορίσουν και τα δυο μέλη τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Η δέσμευση είναι σημαντική καθώς μια πιθανή γνωριμία με τα παιδιά μπορεί να δημιουργήσει ένα αμοιβαίο συναισθηματικό δέσιμο, οπότε μια απώλεια του νέου συντρόφου θα επηρεάσει αρνητικά και εκείνα.

- Μόλις αποφασιστεί ότι η σχέση είναι “σοβαρή” είναι καλό να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος με τα παιδιά. Το πιο σημαντικό είναι να επιβεβαιωθεί το ότι έχει δημιουργηθεί μία νέα σχέση και να απαντηθούν τυχόν απορίες που θα εκφράσουν τα παιδιά. Πολλά παιδιά αισθάνονται το φόβο πως οι γονείς τους θα τα εγκαταλείψουν λόγω της δέσμευσης με κάποιον άλλον. Για αυτό ακριβώς είναι ωφέλιμο οι γονείς να ξεκινούν τη συζήτηση βεβαιώνοντάς τα για την ακεραιότητα της σχέσης μαζί τους και την αμέριστη αγάπη που αισθάνονται για αυτά.

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι ζητούν την έγκριση των παιδιών τους για την επιλογή τους, ούτε όμως τους δίνουν και ένα τελεσίγραφο για την αποδοχή του νέου συντρόφου. Αντίθετα, κάνουν ένα διάλογο σχετικά με το τι θα ήθελαν όλοι στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια αυτού αναδεικνύεται πρωτίστως η σχέση μαζί τους και στη συνέχεια επιδεικνύεται ο όποιος ενθουσιασμός για το νέο πρόσωπο που θα μπει στη ζωή τους.

- Όταν πρόκειται να γίνει η συνάντηση, είναι καλό να προγραμματιστεί μία χαλαρή εκδρομή ή δραστηριότητα κι όχι κάτι τυπικό. Η ιδανική περίπτωση θα ήταν να δημιουργηθεί μία κατάσταση όπου ο καθένας θα είναι ο εαυτός του και θα αισθάνεται χαλαρός. Θα μπορούσε να είναι κάτι διασκεδαστικό, όπου θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι.

Η αποδοχή του νέου προσώπου είναι μία αργή διαδικασία για τα παιδιά. Χρειάζονται χρόνο για να το επεξεργαστούν και συνεχή προσπάθεια και από τους δύο συντρόφους. Η πρώτη προτεραιότητα είναι να καθησυχαστούν πως οι γονείς τους τα αγαπούν άνευ όρων. Έτσι, θα μπορέσουν με τον καιρό να δουν πως η συμπερίληψη ενός νέου προσώπου στη ζωή της μαμάς ή του μπαμπά δεν πρόκειται να πλήξει τα συναισθήματά τους για εκείνα.

Ανύπανδρη μητέρα: Ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο.

Παρόλο που για τα ελληνικά δεδομένα η ανατροφή ενός παιδιού είναι υποχρέωση και των δύο γονέων, όλο και περισσότερες γυναίκες γίνονται μητέρες εκτός γάμου είτε από επιλογή είτε λόγω χωρισμού πριν το γάμο, είτε λόγω κάποιας ξαφνικής απώλειας. Οι μητέρες αυτές αναλαμβάνουν το ρόλο αλλά και την ευθύνη να σταθούν δίπλα στο παιδί ως μητέρα και πατέρας ταυτόχρονα.
Το να γίνει μία γυναίκα μητέρα εκτός γάμου αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα έργα ζωής. Παρόλο που για μια κόρη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα θετικό πρότυπο, κυρίως λόγω της δυναμικότητας, επιμονής και ψυχικών αντοχών που χρειάζεται, για έναν γιο θα ήταν δύσκολο να εκπληρώσει όλες τις ανάγκες του. Το κενό του πατέρα «γεμίζει» από άνδρες- πρότυπα της ευρύτερης οικογενείας, όπως για παράδειγμα ο παππούς ή ο θείος ή ακόμη και κάποιος οικογενειακός φίλος. Σημαντικό ρόλο παίζει η σχέση που διατηρούν οι δυο πρώην σύντροφοι. Αν υπάρχει αμοιβαία επικοινωνία και κατανόηση, το παίδι μπορεί να βλέπει τακτικά το μπαμπά του, ο οποίος παράλληλα θα συμβάλλει στις οικονομικές και λοιπές υποχρεώσεις που το αφορούν. Όμως, σε πολλές περιπτώσεις οι σχέσεις μεταξύ των πρώην συντρόφων δεν είναι ιδανικές, οπότε δημιουργούνται αρκετά προβλήματα. Η μη παροχή υποστήριξης, τόσο οικονομικής όσο και ηθικής, στη μητέρα είναι βέβαιο πως θα της προκαλέσει απογοήτευση αλλά και άγχος για το παρών και το μέλλον.
Ωστόσο οι απαιτήσεις των παιδιών που καλείται να αντιμετωπίσει δε σχετίζονται μόνο με το πατρικό πρότυπο. Υπάρχουν πολλά άλλα θέματα που χρειάζεται να λυθούν, που ειδικά στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια, είναι αρκετά περίπλοκα. Πληθώρα άγαμων μητέρων αισθάνονται μόνες και αβοήθητες καθώς συνεχώς καλούνται να αντιμετωπίσουν προκλήσεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια μόνιμη κατάσταση άγχους, καθώς οι ευθύνες που τους αναλογούν είναι δυσανάλογες των σωματικών αλλά και των ψυχικών αντοχών τους.
Ένα σημαντικό πρόβλημα, που είναι ορατό στην καθημερινότητα, είναι το οικονομικό. Σε σύγκριση με τις οικογένειες των δύο γονέων, η μονογονεϊκή οικογένεια εξοικονομεί πολύ λιγότερα χρήματα κάθε χρόνο. Ακόμη και με έναν περιορισμένο προϋπολογισμό, πολλές μητέρες αναγκάζονται να βρουν δεύτερη δουλειά για να καλύψουν τα έξοδα του νοικοκυριού, να φροντίσουν για την πληρωμή των λογαριασμών αλλά και για τις καθημερινές ανάγκες του παιδιού τους.
Ένα άλλο πρόβλημα σχετίζεται με την ανατροφή του παιδιού και την υιοθέτηση κανόνων συμπεριφοράς. Δεδομένου ότι το μεγαλώνει μόνη της είναι η μοναδική υπεύθυνη για την οποιαδήποτε μορφή κακής συμπεριφοράς εκδηλώσει το παιδί στο σχολείο. Επίσης, πρέπει να αποφασίσει για τις κατάλληλες μεθόδους πειθαρχίας και περαιτέρω ενίσχυσης τους, καθώς και να επιβάλλει τα όρια, τα οποία ακόμα και στις οικογένεις που υπάρχουν και οι δυο γονείς είναι πολύ δύσκολο να επιβληθούν. Είναι γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό παιδιών που μεγαλώνουν στα πλαίσια μίας μονογονεϊκής οικογένειας εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης αλκοόλ και της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Πολλά παιδιά επίσης τείνουν να έχουν μειωμένη αποδοτικότητα στο σχολείο και σε κάποιες περιπτώσεις αποφασίζουν να το εγκαταλείψουν. Αλλά παραδείγματα φανερώνουν ότι καθώς θα γίνουν ενήλικες υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παντρευτούν πολύ γρήγορα, να κάνουν παιδιά και να πάρουν κι ίδιοι διαζύγιο.
Επίσης, μεγάλη δυσκολία παρουσιάζεται στην εύρεση προσωπικού χρόνου για τη μητέρα. Η εξεύρεση της σωστή ισορροπίας ανάμεσα στην εργασία, την οικογένεια και τον ελεύθερο χρόνο είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Μη έχοντας ένα συνεργάτη που μπορεί να φροντίσει το παιδί για λίγες ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να προκύψει συναισθηματική αποστράγγιση. Η έλλειψη χρόνου για τον εαυτό τους είναι κοινό πρόβλημα που πολλές μητέρες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν.
Παρόλες τις δυσκολίες που παρουσιάζονται, μια ανύπαντρη μητέρα μπορεί να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που ανακύπτουν στην καθημερινότητά της. Ένα σημαντικό δεδομένο που μπορεί να τη βοηθήσει σε αυτό είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν είναι μόνη. Οι μονογονεϊκές οικογένειες αυξάνονται συνεχώς. Αυτό έχει οδηγήσει στη δημιουργία ομάδων υποστήριξης όπου συμμετέχουν ανύπαντρες μητέρες. Παράλληλα, είναι πιο εύκολο να βρεθεί μια φίλη ή συγγενής που να αντιμετωπίζει παρόμοια κατάσταση, ώστε να είναι δυνατό το μοίρασμα των κοινών εμπειριών και ανησυχιών.
Επίσης, είναι πολύ σημαντική η οικοδόμηση ασφαλών δεσμών με το παιδί. Υπάρχουν ποικίλες δραστηριότητες που μπορεί να κάνει για να περάσουν μαζί ευχάριστο χρόνο, όπως το διάβασμα ενός βιβλίου πριν κοιμηθεί, ένα παιχνίδι, να φάνε μαζί και να συζητήσουν πως πέρασαν τη μέρα τους, κοινές φωτογραφίες τις οποίες μπορεί να τοποθετήσει το παιδί όπου θέλει στο σπίτι. Μέσα σε όλα αυτά είναι σημαντική η συνεχής υπενθύμιση της αγάπης και των συναισθημάτων που τρέφει για αυτό.
Παράλληλα, η ευρύτερη οικογένεια της μητέρας μπορεί να τη βοηθήσει στην ανατροφή του παιδιού. Οι γονείς της για παράδειγμα μπορεί να βοηθούν στην ανατροφή του ή να της προσφέρουν οικονομική βοήθεια. Παράλληλα, κάποιος αδερφός ή θείος θα μπορούσε να καλύψει ως ένα βαθμό το κενό του πατέρα, λειτουργώντας ως θετικό πρότυπο.
Παρόλα αυτά, το σημαντικότερο απ' όλα είναι η ψυχική ισορροπία της μητέρας, η οποία θα τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες ευθύνες. Είναι σημαντικό να αισθάνεται ήρεμη, συνειδητοποιημένη, να έχει ξεχωρίσει τις επιθυμίες και τα θέλω της αλλά και τους στόχους ζωής. Τέλος, δεν αποκλείεται και η δημιουργία μιας νέας συντροφικής σχέσης με έναν άνθρωπο που θα σέβεται τις δικές της ανάγκες, αλλά και του παιδιού.

Γιατί οι έφηβοι οδηγούνται στην παραβατική συμπεριφορά;

Σε πολλές οικογένειες συμβαίνει τα παιδιά να οδηγούνται σε παραβατικές συμπεριφορές. Ποια είναι όμως τα προβλήματα αυτού του φαινομένου; Ποιοι είναι οι λόγοι που οι έφηβοι διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν τέτοιου είδους συμπεριφορές; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλίορδου σου εξηγεί και σε συμβουλεύει...

Οι εκάστοτε έφηβοι αποτελούν την ελπίδα όλων μας για ένα καλύτερο αύριο, για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς που δεν θα επαναλάβει τα λάθη των προηγούμενων. Αυτή η ελπίδα, όμως, κλονίζεται όταν συναντώνται περιστατικά εφηβικής παραβατικότητας, τα οποία ολοένα και πληθαίνουν.

Το πρόβλημα της εφηβικής παραβατικότητας είναι πολυδιάστατο και εξαρτάται από τη συνολική δράση πολλών τομέων είτε, προσωπικών, είτε οικογενειακών, είτε της ίδιας της δομής της κοινωνίας που ζούμε. Συμπεριφορές που μπορούν να χαρακτηριστούν παραβατικές αφορούν τη μη τήρηση των άγραφων αλλά και των γραπτών νόμων και συνήθως είναι η κλοπή, η χρήση ναρκωτικών ουσιών, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η οδήγηση χωρίς δίπλωμα, η άσκηση βίας κτλ.

Ποιοι είναι οι λόγοι που οι νέοι που διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν παραβατική συμπεριφορά;

Αρχικά, σημαντικό ρόλο παίζουν οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες. Φαινόμενα όπως η οικονομική κρίση, η πολιτική αστάθεια αλλά και η αποδυνάμωση θεσμών συνδέεται άρρηκτα με την αύξηση της πιθανότητας συμμετοχής των νέων σε εγκληματική δραστηριότητα.

Άλλοι παράγοντες είναι οι πολιτισμικοί. Ο εκσυγχρονισμός κάποιων παραδοσιακών κοινωνιών και οι απότομες αλλαγές μπορεί να μεταβάλλουν και τις αντιλήψεις των νέων για την πραγματικότητα. Τα καταναλωτικά πρότυπα που δημιουργούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πολύ πέρα από τις ικανότητες των περισσότερων οικογενειών να επιτευχθούν. Δεν είναι λίγοι οι νεαροί που συλλαμβάνονται για κλοπή ώστε να αποκτήσουν μετρητά και να απολαύσουν έστω και για λίγο τον τρόπο ζωής που προβάλλεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ένας ακόμη παράγοντας θεωρείται η αστικοποίηση. Τα υψηλά ποσοστά νεανικής εγκληματικότητας κυρίως εμφανίζονται σε αστικές κοινωνίες καθώς τα χαρακτηριστικά του αστικού περιβάλλοντος είναι ευνοϊκά για την ανάπτυξη τέτοιου είδους μορφών συμπεριφοράς που απορρέουν κυρίως από την αποδυνάμωση των πρωτογενών κοινωνικών σχέσεων, του ελέγχου, και την τάση προς την ανωνυμία.

Εδώ οφείλουμε να αναφέρουμε τον καταλυτικό ρόλο της οικογένειας. Σύμφωνα με μελέτες τα παιδιά που λαμβάνουν τη σωστή επιτήρηση των γονέων είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακούν σε εγκληματικές δραστηριότητες. Αντιθέτως οι συνθήκες σε μία δυσλειτουργική οικογένεια, που χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις, ανεπαρκή άσκηση γονικού ελέγχου, ασθενείς εσωτερικούς δεσμούς και πρόωρη απονομή αυτονομίας στο παιδί συνδέονται πολλές φορές με την παραβατικότητα.

Οι σταδιακές αλλαγές που υπόκειται μάλιστα ο κοινωνικός θεσμός της οικογένειας, όπως η αύξηση των μονογονεϊκών οικογενειών είναι εξίσου υπεύθυνες. Για παράδειγμα ένα αγόρι μεγαλωμένο σε μία μονογονεϊκή οικογένεια από την οποία ο πατέρας απουσιάζει μπορεί να οδηγηθεί σε αναζήτηση προτύπων αρρενωπότητας σε παραβατικές ομάδες συνομηλίκων του. Βασικό, άλλωστε, χαρακτηριστικό αυτών των ομάδων είναι ο ορισμός ανδρικών ρόλων και η συμβολή στην απόκτηση χαρακτηριστικών, όπως η σκληρότητα και η δύναμη.

Επιπρόσθετα, ρόλο παίζει και η οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Οι έφηβοι από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα συχνά αισθάνονται αποκλεισμένοι και για να βελτιώσουν την κατάστασή τους μπορεί να επιλέξουν την ένταξη σε μία νεανική παραβατική ομάδα. Αυτές οι ομάδες παρέχουν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα μέλη, ευνοϊκά διαχωρίζοντας τους εαυτούς τους από το σχολείο και την οικογένεια, όπου τα ανώτερα μέλη είναι κυρίως ενήλικες.

Ο αποκλεισμός είναι ακόμη ένας παράγοντας που ωθεί τους νέους στην παραβατική συμπεριφορά. Πιο συγκεκριμένα, ο αποκλεισμός ορισμένων ομάδων αυξάνει προοδευτικά τη συσσώρευση των εμποδίων, την κρίση ταυτότητας και τη ρήξη κοινωνικών δεσμών. Η ανακούφιση λοιπόν που δυστυχώς δεν προσφέρεται από κάποια κοινωνική υπηρεσία ασφαλείας, χαρίζεται απλόχερα στους νέους οι οποίοι εντάσσονται σε κάποια παραβατική συμμορία. Αισθάνονται ότι εντάσσονται και γίνονται αποδεκτοί από ένα σύνολο ατόμων, ομαδοποιούνται και αποκτούν το αίσθημα της ασφάλειας και της προστασίας. Επιπρόσθετα, αναπτύσσουν την γνώση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και έχουν ίση θέση και ίσες ευκαιρίες με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Η συμμετοχή τους στη χρήση ή τη διακίνηση ουσιών είναι αναπόφευκτη μετά την ένταξη σε μία τέτοια ομάδα.

Άλλος ένας παράγοντας που παίζει ουσιαστικό ρόλο είναι αυτός των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τόσο η τηλεόραση όσο και οι ταινίες, προωθούν την έννοια της απονομής δικαιοσύνης μέσω της φυσικής εξόντωσης των εχθρών.

Έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι νέοι παρακολουθώντας τη βία τείνουν να συμπεριφέρονται περισσότερο επιθετικά. Τα θεάματα βίας και η επιθετική ενέργεια μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στην καθημερινή ζωή ωθώντας τους εφήβους να την ασκήσουν προσωρινά ή μόνιμα από αρκετές ώρες ως αρκετές μέρες. Οι νέοι που εκτίθενται καθημερινά στα προγράμματα βίας αρχίζουν να τη χρησιμοποιούν και οι ίδιοι θεωρώντας ότι είναι ένας τρόπος αποκατάστασης της δικαιοσύνης.

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη η πολιτεία να διαθέσει χρόνο και να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο φαινόμενο της εφηβικής παραβατικότητας κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να την καταπολεμήσει.

Το όφελος είναι διπλό: Πρώτον, λιγότεροι νέοι στους δρόμους που κάνουν χρήση ουσιών, προκαλούν ατυχήματα στην άσφαλτο και διαπράττουν ληστείες και δεύτερον, λιγότεροι απεγνωσμένοι γονείς που παρακολουθούν τα παιδιά τους να οδεύουν προς μία σκοτεινή κατεύθυνση από την οποία χωρίς τη συμβουλή κάποιου ειδικού είναι δύσκολο να τα φέρουν πίσω.

Τι πρέπει να κάνεις όταν το παιδί σου "ωριμάζει" νωρίτερα;

Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί ωριμάζει πιο γρήγορα εξωτερικά από τους συμμαθητές του; Τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσει αυτό στο παιδί; Πως πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι γονείς και τι πρέπει να προσέξουν; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε συμβουλεύει...

Η εφηβεία είναι η μεταβατική περίοδος ωρίμανσης του ανθρώπου, κατά την οποία το παιδί γίνεται ενήλικος και αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής.

Η πρώιμη ήβη συμβαίνει όταν το σώμα του ατόμου αρχίζει να αλλάζει από παιδικό σε ενήλικο πολύ νωρίς, δηλαδή πριν από την ηλικία των 8 στα κορίτσια ή των 9 στα αγόρια. Αυτό συνεπάγεται ραγδαίες αλλαγές στα κόκαλα, στους μύες, στο σχήμα και στο μέγεθος του σώματος αλλά και στην ικανότητα αναπαραγωγής.

Αυτές οι αλλαγές στο σώμα μπορεί να προκαλέσουν μια σειρά κοινωνικών και συναισθηματικών προβλημάτων. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν μια υπεραπασχόληση με τις αλλαγές στο σώμα τους και προβληματίζονται καθώς βλέπουν ότι οι συμμαθητές τους παραμένουν παιδιά. Αυτό προκαλεί μια σύγχυση μέσα τους. Παράλληλα, η ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου οδηγεί και σε μια υπεραπασχόληση με θέματα σεξουαλικότητας.

Χαμηλή αυτοπεποίθηση και κατάθλιψη

Εκτός από αυτά, επηρεάζεται η αυτοπεποίθησή τους, καθώς νιώθουν διαφορετικοί από την ομάδα, η ένταξη στην οποία αποτελεί κάτι πολύ σημαντικό για κάθε έφηβο. Ειδικά τα κορίτσια, πολλές φορές μπορεί να πέσουν θύματα λεκτικής βίας ή πειραγμάτων καθώς πολλοί εστιάζουν στο ανεπτυγμένο στήθος τους. Αλλά και τα αγόρια, λόγω της ορμονικής δράσης εμφανίζουν μεγαλύτερη επιθετικότητα και είναι επιρρεπή στη σύγκρουση. Τέλος, όλη αυτή η σύγχυση και η ορμονικές αλλαγές μπορεί να οδηγήσουν σε μελαγχολία ή σε στοιχεία κατάθλιψης.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς...

Οι γονείς νιώθουν κι εκείνοι μπερδεμένοι από τις αλλαγές στο παιδί τους που συμβαίνουν τόσο νωρίς και δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν πρέπει να του φέρονται ως παιδί ή ως έφηβο.

Είναι χρήσιμο γι’ αυτούς να ενημερωθούν για τα χαρακτηριστικά της πρώιμης ήβης, ώστε να μπορούν να τα αναγνωρίσουν και να προσφέρουν στο παιδί την ασφάλεια ότι είναι δίπλα του για να το υποστηρίξουν και να το βοηθήσουν.

Προσοχή! Όμως, είναι σημαντικό αυτές οι αλλαγές να μην επηρεάσουν και τις απαιτήσεις τους από το παιδί, ζητώντας του να συμμορφωθεί με ενήλικους κανόνες, καθώς σωματικά μπορεί να δείχνει έτοιμο, αλλά η γνωστική του ικανότητα ακόμα δεν μπορεί να συμβαδίσει με τέτοιους κανόνες.

Επίσης, χρειάζεται να είναι έτοιμοι να ακούσουν το παιδί τους και να συζητήσουν μαζί του για τα συναισθήματά του καθησυχάζοντάς το ότι υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία.

Πώς πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί μετά το διαζύγιο;

Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου συμβουλεύει τους γονείς πως πρέπει να φέρονται μετά από το διαζύγιό τους στα παιδιά, ποιες είναι οι μη φυσιολογικές αντιδράσεις αλλά και οι φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών.
 

Στην εποχή μας ένα μεγάλο ποσοστό των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο. Πολλοί από αυτούς περιλαμβάνουν και παιδιά. Ο γονιός αυτή την περίοδο είναι ούτως ή άλλως μπερδεμένος, καθώς χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του από την αρχή με νέους όρους. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά είναι φυσιολογικό να μην αισθάνεται σίγουρος για το πώς θα τους δώσει τη σωστή υποστήριξη κατά τη δύσκολη και επώδυνη αυτή περίοδο. Αν και κάθε περίπτωση διαζυγίου έχει διαφορετικές πτυχές που οφείλουν να αναγνωριστούν και να ρυθμιστούν κατάλληλα, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσει κανείς τα παιδιά να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Κύριο ρόλο θα διαδραματίσει η υπομονή, η θέληση που έχει, αλλά και η ωριμότητα του.
 

Μετά το διαζύγιο τα παιδιά γίνονται πιο απαιτητικά...Οι ανάγκες των παιδιών κατά την περίοδο του διαζυγίου και μετά από αυτήν είναι πιο απαιτητικές απ’ ότι συνήθως. Χρειάζονται και τους δύο γονείς να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή τους, να έχουν επικοινωνία μαζί τους και να τους δείχνουν καθημερινά πόσο σημαντικό κομμάτι παραμένουν για αυτούς, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι ίδιοι χώρισαν. Επιθυμούν να βλέπουν συνεννόηση σε θέματα που τα αφορούν. Όταν γίνονται μάρτυρες ενός τσακωμού συχνά νιώθουν υπεύθυνα και ένοχα γι’ αυτόν. Θέλουν να δείχνουν την αγάπη τους και στους δυο γονείς και να περνούν το χρόνο που εκείνα έχουν ανάγκη μαζί σας χωρίς να εκδηλώνεται ζήλια ή αναστάτωση. Προτιμούν ο ένας γονιός να αναφέρεται στον άλλον μόνο εφόσον έχει να πει κάτι θετικό. Σε αντίθετη περίπτωση θα προτιμούσαν να μη μιλήσει καθόλου.
 

Ως γονείς μιλήστε ειλικρινά με το παιδί σας όσον αφορά στο θέμα του διαζυγίου. Αποφασίστε από κοινού για την εξήγηση που θα δώσετε. Δικαιούται να γνωρίζει τους πραγματικούς λόγους του χωρισμού, ώστε να μην προκληθεί στο μυαλό του σύγχυση και να μην θεωρήσει τον εαυτό του πιθανό υπαίτιο της κατάστασης. Ακόμα κι αν θεωρείτε ότι ο σύντροφός σας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για αυτήν την κατάσταση προσπαθήστε να μην τον κατηγορήσετε ανοιχτά ή έντονα μπροστά στο παιδί. Μην ξεχνάτε ότι για κείνο θα είναι πάντα ο πατέρας/μητέρα του. Δείχνοντας του ότι υπάρχει ακόμα σεβασμός μεταξύ σας, παρά το γεγονός του διαζυγίου, εκείνο αναπτύσσει και δικές του δεξιότητες επικοινωνίας και αντιλαμβάνεται ότι ακόμα κι αν η σχέση τελειώσει κάποια θετικά συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων παραμένουν.
 

Επίσης, να υπενθυμίζετε την αγάπη σας προς τα παιδί σας. Όσο απλό κι αν ακούγεται έχει μέγιστη σημασία. Προλάβετε τις ερωτήσεις του σχετικά με τις όποιες υποχρεωτικές αλλαγές συμβούν στη ζωή σας ακόμη και μία πιθανή μετακόμιση και μιλήστε του αναλυτικά για τα νέα δεδομένα.
 

Ο κάθε γονέας ξεχωριστά πρέπει...

Για να μπορέσει ένας γονέας να προσφέρει αυτό το κλίμα ηρεμίας και κατανόησης στα παιδιά του χρειάζεται να ξεκινήσει από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό αποσκοπεί στο να αυξήσει τις δικές του δυνάμεις ώστε να μπορεί να σταθεί δίπλα στα παιδιά. Είναι σημαντικό να εξωτερικεύσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα που τον βασανίζουν (θυμό, απογοήτευση, αίσθημα προδοσίας, λύπη) μιλώντας σε έναν καλό φίλο, ή λαμβάνοντας μέρος σε μία συμβουλευτική ομάδα, ή κάνοντας ατομική ψυχοθεραπεία. Ο θυμός και η πικρία χρειάζεται να μετριαστούν, ώστε να μη γίνονται εμφανή στα παιδιά, γιατί αυτά περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη να βλέπουν ένα γονέα κατασταλαγμένο, ήρεμο και ευδιάθετο. Όσα κενά και ανικανοποίητες επιθυμίες και αν αφήνει το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης είναι σημαντικό ο γονέας να προσπαθεί να τα αντιμετωπίσει με σταδιακά βήματα.
 

Προσοχή!

Καθώς το διαζύγιο αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη αλλαγή είναι σημαντικό να μη γίνουν ριζικές αλλαγές στην καθημερινότητά του γονιού ή σε αυτήν των παιδιών. Είναι ευρέως αναγνωρισμένο το όφελος που προσφέρει στα παιδιά – ιδίως μικρής ηλικίας- η οργανωμένη καθημερινότητα. Έχοντας μία κοινή ρουτίνα στο νοικοκυριό τα παιδιά αισθάνονται ασφαλέστερα αφού γνωρίζουν τι να περιμένουν. Η διατήρηση της ρουτίνας σημαίνει ταυτόχρονα και τήρηση των κανόνων και της πειθαρχίας μέσα στο σπίτι. Αντισταθείτε σθεναρά στον πειρασμό να χαλαρώσετε τα όρια των παιδιών σας λόγω του διαζυγίου ή να τους επιτρέψετε να παραβιάσουν τους κανόνες που έχετε θέσει.

Συμπερασματικά, άλλα παιδιά ξεπερνούν το θέμα του διαζυγίου των γονιών τους χωρίς σχετικά προβλήματα ενώ άλλα βιώνουν πραγματικά πολύ δύσκολες στιγμές. Είναι φυσιολογικό τα παιδιά σας να αισθάνονται μία σειρά από δύσκολα συναισθήματα, αλλά ο χρόνος, η αγάπη και η διαβεβαίωση θα πρέπει να τους βοηθήσει να επουλωθούν. Αν αντιληφθείτε ότι τα παιδιά σας μετά από καιρό παραμένουν συγκλονισμένα είναι πιθανόν να χρειάζονται τη βοήθεια ενός ειδικού.
 

Οι φυσιολογικές αντιδράσεις στο χωρισμό είναι:

- Έκφραση θυμού, οργής ή αγανάκτησης μαζί σας ή με τον/ την πρώην σύζυγό σας.

- Άγχος για τις αλλαγές που διαδραματίζονται.

- Θλίψη για τη νέα κατάσταση της οικογένειας σε συνδυασμό με την αίσθηση της απόγνωσης και της αδυναμίας (ήπια μορφή κατάθλιψης)

Μη φυσιολογικές αντιδράσεις που απαιτούν την συμβουλή ειδικού, ειδικά αν συνεχίζονται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είναι:

- Προβλήματα ύπνου

-Έλλειψη συγκέντρωσης

-Προβλήματα συμπεριφοράς

-Αυτοτραυματισμοί ή διατροφικές διαταραχές

-Βίαια ξεσπάσματα

-Μείωση σχολικής απόδοσης

-Άρνηση αγαπημένων δραστηριοτήτων

Τι γίνεται όταν το παιδί διοικεί το σπίτι;

Μήπως το μικρό σου έχει το πάνω χέρι στο σπίτι; Μήπως γίνεται ό, τι θέλει εκείνο; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου γράφει για τους μικρούς "δικτάτορες"...

Όταν ένα παιδί έχει την «εξουσία» στο σπίτι, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς ικανοποιούν όλες του τις επιθυμίες, είτε από φόβο, είτε επειδή επιθυμούν να του προσφέρουν τα πάντα, είτε επειδή δεν γνωρίζουν ή δυσκολεύονται να μπουν στη διαδικασία να του βάλουν σωστά όρια.

Σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικό ρόλο παίζει η αντικατάσταση της πραγματικής αγάπης με υλικά πράγματα, η προσπάθεια να δοθεί άμεσα στο παιδί οτιδήποτε θελήσει και η προσφορά χιλιάδων παιχνιδιών που όταν πάψουν να του προσφέρουν ευχαρίστηση θα σημάνουν την αίσθηση της «αποτυχίας» για τους γονείς.

Προσοχή! Μπορεί να να δημιουργηθεί στο παιδί χαμηλή αυτοεκτίμηση....

Εάν οι γονείς θυσιάζουν τα πάντα για να μπορούν να προσφέρουν ό,τι ζητάει το παιδί τους, παρόλο που τα κίνητρά τους είναι θετικά τελικά πετυχαίνουν το αντίθετο. Συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ανασφαλούς προσωπικότητας με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Παράλληλα, η αίσθηση ότι ένα παιδί είναι η μοναδική πηγή χαράς για τους γονείς θα καλλιεργήσει στο μυαλό του την ιδέα ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και κατ’ επέκταση θα θεωρεί πως όλοι οφείλουν να του συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο, πράγμα που όταν διαψευστεί θα το απογοητεύσει.

Τα παιδιά «κακομαθαίνουν» όταν πιστέψουν, βλέποντας το γονεϊκό πρότυπο, ότι αποδεικνύουν την αξία τους δείχνοντας στους άλλους πόσο καλά ή ακριβά είναι ντυμένοι, πόσα υλικά αγαθά έχουν στην κατοχή τους, ή πόσο μεγάλο είναι το σπίτι που μένουν. Με βεβαιότητα θα λέγαμε ότι ένα παιδί δε θα ωφεληθεί αν του αποκρύψουν πως στη ζωή του θα συναντήσει δυσκολίες, απογοητεύσεις, αλλά και χαρά. Ωφέλιμο είναι τα παιδιά να μάθουν ότι μπορούν να γίνουν αγαπητά για την καλοσύνη τους, το γέλιο τους, την έμπνευσή τους και το πάθος τους για τη ζωή. Μερικές φορές τα παιδιά δίνουν την αίσθηση ότι δεν ακούνε, όμως στην πραγματικότητα παρακολουθούν και αντιλαμβάνονται τα πάντα.

Πως θα καταλάβεις ότι ένα παιδί είναι “κακομαθημένο”;

Ένα παιδί που θεωρείται «κακομαθημένο» και έχει την εξουσία στο σπίτι συνήθως βαριέται εύκολα και παρατάει τη μια δραστηριότητα για να στραφεί στην άλλη, παραλείποντας το κομμάτι της προσπάθειας, ειδικά σε μακροπρόθεσμους στόχους. Επίσης, απαιτεί να του δίνουν αυτό που θέλει τη στιγμή που το ζητάει και οποιαδήποτε καθυστέρηση του προκαλεί ματαίωση. Ταυτόχρονα παρουσιάζει μικρή ή μηδενική ευαισθησία στις ανάγκες των άλλων.

Εκτός αυτού, τα παιδιά αυτά έχουν χαμηλή αυτοπειθαρχία, γίνονται επιρρεπή στο ψέμα, αλλά παρόλα αυτά δεν αναμένουν τιμωρία ή συνέπειες για τη συμπεριφορά τους. Περιμένουν από τους άλλους να τα συγχωρούν!

Ακόμη, όμως, αν κάποιο παιδί ανήκει στην κατηγορία του κακομαθημένου, υπάρχουν τρόποι ώστε να μπορέσουν οι γονείς να του βάλουν όρια και να το βοηθήσουν να αναλάβει ευθύνες. Σαφώς, αυτή η επιλογή είναι πολύ πιο δύσκολη και χρονοβόρα από αυτήν της άμεσης ικανοποίησης των αναγκών, αλλά μακροπρόθεσμα ωφελεί σε μεγάλο βαθμό το παιδί.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

1. Κάντε μία ειλικρινή συζήτηση με το παιδί σας και ενημερώστε το πώς έχετε κάνει λάθος και πως θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές ώστε τα πράγματα να γίνουν όπως θα έπρεπε να είναι. Θέστε τους νέους κανόνες και φροντίστε να είναι απόλυτα σαφείς.
2. Να είστε συνεπείς στους κανόνες που θέτετε και να μην αλλάζετε γνώμες σχετικά με αυτούς, εκτός κι αν είναι κάποια ειδική περίπτωση.
3. Ορίστε τις συνέπειες που θα υποστεί εφόσον παραβιάσει κάποιον κανόνα. Αυτές μπορεί να συνίστανται στην αφαίρεση κάποιου προνομίου που του έχετε δώσει ή που έχει κερδίσει το ίδιο το παιδί λόγω επίδειξης καλής συμπεριφοράς. Στην αρχή θα αντισταθεί γι΄αυτό χρειάζεται υπομονή ώστε να μην παρεκκλίνετε από το στόχο.
4. Αναπτύξτε κίνητρα και δημιουργήστε το σύστημα της ανταμοιβής για την καλή του συμπεριφορά.
5. Διδάξτε του πόσο σημαντικό είναι να μοιράζεται και γενικότερα ενθαρρύνετέ το να προσφέρει τη βοήθειά του στους άλλους.
6. Να είστε ασυμβίβαστοι στις αποφάσεις σας. Όταν πείτε «όχι», δεν επιτρέπεται έξαρση θυμού ή πράξεις χειραγώγησης που μπορεί να επηρεάσουν την απόφασή σας.
7. Δώστε εσείς το καλό παράδειγμα με τις πράξεις σας. Οι γονείς αποτελούν πάντα θετικά πρότυπα για τα παιδιά. Έτσι η συμπεριφορά σας πρέπει να είναι ανάλογη αυτής που του ζητάτε να υιοθετήσει.
8. Θυμηθείτε ότι για να αλλάξετε τη συμπεριφορά του παιδιού δε φτάνει μία μέρα. Οι προσπάθειες πρέπει να είναι συνεχείς και η υπομονή σας ανεξάντλητη…

Μήπως θεωρείς ότι το δικό σου παιδί είναι τέλειο;

Είναι πολλές οι μαμάδες που θεωρούν ότι το παιδί τους είναι το “τέλειο”. Βέβαια για να φτάσουν σε αυτό το σημείο, έχουν πιέσει πρώτα το παιδί και το έχουν κάνει όπως πιστεύουν εκείνες ότι είναι σωστό. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου εξηγεί τα λάθη που κάνουν οι γονείς και δίνει συμβουλές...

Οι γονείς ανησυχούν συχνά για θέματα που σχετίζονται με την ανατροφή των παιδιών τους. Αυτή η ανησυχία σε συνδυασμό με προσωπικές τους εμπειρίες ή απωθημένα τους δημιουργεί προσδοκίες για τα παιδιά τους.
 

Οι τελευταίες έρευνες φανερώνουν ότι περιμένουμε από τα παιδιά πράγματα που δεν είναι ακόμη σε θέση να κάνουν ( λόγω ηλικίας, για παράδειγμα) και ότι στη συνέχεια τους ασκούμε κριτική και τα τιμωρούμε βασιζόμενοι στις προσδοκίες μας κι όχι στις επιθυμίες ή στις ικανότητές τους.

Παρόλο που όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά αναπτύσσονται με διαφορετικό τρόπο το ένα από το άλλο, δεν παύουμε να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ του δικού μας παιδιού κι ενός άλλου και να το υποτιμούμε.

Αυτές οι συχνά υπερβολικές προσδοκίες δεν περιορίζονται στις φυσικές ικανότητες του παιδιού, αλλά αφορούν και στις ψυχολογικές. Έρευνες του Πανεπιστημίου του Michigan αποδεικνύουν ότι συστηματικά υπερεκτιμούμε τον αυτοέλεγχο των παιδιών, την ικανότητά τους να επιμείνουν και να ολοκληρώσουν μία δύσκολη εργασία, την απόδοσή τους ή τις κοινωνικές του ικανότητες. Αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ανθρώπινη τάση να βλέπουμε τον κόσμο σύμφωνα με τις προσωπικές μας προτεραιότητες.

Τα λάθη που κάνουν οι γονείς!

1. Δε χρειάζεται να ζητάμε από τα παιδιά να είναι πάντα άριστοι μαθητές. Όσον αφορά στην επίδοση των παιδιών στο σχολείο μόλις το 1% είναι αυτό που καταφέρνει να περάσει με Άριστα όλες τις σχολικές τάξεις.
   Αυτό δε σημαίνει πως είναι κακό να έχουν έναν καλό ή πολύ καλό βαθμό, ειδικά αν αυτό συνεπάγεται μια παράλληλα ανάπτυξη και άλλες πτυχές της ζωής, όπως τις κοινωνικές σχέσεις, την αναψυχή ή τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Δεν υπάρχει καμιά έρευνα που να επιβεβαιώνει ότι οι άριστοι μαθητές είναι και ευτυχισμένα παιδιά.
    
2. Επίσης, πολλές φορές οι γονείς χρησιμοποιούν ασυνείδητα τα παιδιά για να αντισταθμίσουν τις δικές τους αποτυχίες του παρελθόντος. Τα παιδιά γίνονται αντικείμενα μέσω των οποίων οι γονείς «διορθώνουν» τις προσωπικές τους απογοητεύσεις.
   Για παράδειγμα ένας πατέρας που δεν κατάφερε να συμμετάσχει κατά την παιδική του ηλικία στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου του, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να εντάξει το γιο του στον αθλητισμό – όχι επειδή το αγόρι ήθελε να γίνει αθλητής- αλλά επειδή δεν κατάφερε να γίνει ο μπαμπάς.
   Όπως επίσης μία μητέρα επιδιώκει την ακαδημαϊκή τελειότητα του παιδιού της προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα την ώρα του επαίνου, που εκείνη δεν έτυχε να λάβει στο παρελθόν για κάποιο επίτευγμά της.
   Και στις δύο περιπτώσεις δεν είναι λανθασμένος ο στόχος, αλλά ο λόγος, που βρίσκεται από πίσω, και οι πιθανές συνέπειές του στο παιδί, στην περίπτωση που αποτύχει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των γονιών του.
    
3. Άλλοι γονείς εστιάζουν πολύ στην εξωτερική εμφάνιση, ζητώντας από το παιδί τους να είναι το «ομορφότερο», θεωρώντας την ομορφιά ως εισιτήριο για πολλούς τομείς της ζωής (πχ: εργασία, κοινωνικές σχέσεις). Επίσης, μπορεί να το αγχώνουν με θέματα βάρους, λόγω του φόβου τους μη γίνει παχύσαρκο.
   Αυτή η διαστρεβλωμένη πεποίθηση που συνδέει την εξωτερική εμφάνιση με την αξία του ατόμου μπορεί να δημιουργήσει άγχος στο παιδί και να το οδηγήσει ακόμη και στην εκδήλωση διαταραχών διατροφής.

Σ’ αυτό το σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι για την τελειοθηρία που πιθανόν έχουν τα παιδιά δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι γονείς. Μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, όπως ο κοινωνικός περίγυρος, τα πρότυπα της εποχής, η επίδραση των Μ.Μ.Ε. Κτλ

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς...

-Μην επιδιώκετε να δημιουργήσετε το τέλειο παιδί! Είναι φύσει αδύνατον. Ο άνθρωπος είναι εν γένει ένα ον που σφάλλει διαρκώς.
 

-Οφείλουμε να δείξουμε ότι τα αποδεχόμαστε με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Η αποδοχή αυτή θα τα βοηθήσει να αισθανθούν ασφάλεια, η οποία με τη σειρά της ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους.
 

-Η άσκηση πίεσης στα παιδιά καταλήγει στο να νιώσουν δυσφορία προς τους γονείς τους και να επαναστατήσουν αργά ή γρήγορα εναντίον τους. Αντιθέτως, τα παιδιά των οποίων οι γονείς δείχνουν ότι αποδέχονται την προσωπικότητά τους, μαθαίνουν να ξεπερνούν τους κινδύνους μόνα τους.
 

-Το να τα επικρίνουμε για τα λάθη τους τα οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο ανασφάλειας, στην αίσθηση ότι δεν είναι ικανά να τα καταφέρουν μόνα τους. Μεγαλώνοντας μάλιστα θα θελήσουν κι αυτά να έχουν απαιτήσεις από τους άλλους και να πιστεύουν σε έναν ουτοπικό κόσμο με τέλειους ανθρώπους που δε σφάλλουν ποτέ.

Μπορεί η γέννηση ενός παιδιού να σώσει μια σχέση;

Στις μέρες μας είναι πολλά τα ζευγάρια που σκέφτονται να κάνουν ένα παιδί γιατί πιστεύουν ότι αυτό... θα καλυτερεύσει την σχέση τους. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Ίσα ίσα που κάνει χειρότερη την σχέση και μετά από λίγο καιρό χωρίζουν. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε ενημερώνει για να μην βρεθείς προ εκπλήξεως!
 

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που θεωρούν ότι ένα παιδί είναι το εισιτήριο για να σώσουν τη σχέση ή το γάμο τους και ότι αποτελεί μια λύση σε συζυγικά ή μη προβλήματα. Η φράση «Μόλις γεννηθεί το παιδί θα αλλάξει..» είναι αρκετά οικεία σε γάμους ή σχέσεις που ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά παρόλα αυτά επιμένουν να είναι μαζί.
 

Ίσως αυτή είναι και η εξήγηση στο γιατί το 15% των νέων γονέων καταλήγουν διαζευγμένοι τρία μόλις χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Συνήθως πιστεύουν ότι το θαύμα μίας νέας ζωής θα δώσει τέλος σε διαφωνίες, τσακωμούς και διλήμματα, ενώ ταυτοχρόνως θα προσφέρει έναν ισχυρότερο δεσμό που θα διαφυλάξει τη σχέση τους και θα αποσπάσει την προσοχή τους από οτιδήποτε προκαλούσε ανησυχία.
 

Σ ’αυτό το σημείο οφείλουμε να τονίσουμε ότι η πεποίθηση πως ένα μωρό μπορεί να λύσει τα προβλήματα μίας σχέσης είναι ένας μύθος, που καταρρίπτεται ολοένα και περισσότερο. Μια σχέση ή ένας γάμος σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση αφού αφορά δύο άτομα. Το πιθανότερο είναι ότι η προσθήκη ενός ακόμη ατόμου με διαφορετικές, πολύ ιδιαίτερες ανάγκες θα προσθέσει προβλήματα και αγωνίες, παρά να μειώσει τα ήδη υπάρχοντα.
 

Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τα παρακάτω πριν κάνουν ένα παιδί!

Ο ερχομός ενός μωρού δεν είναι ποτέ κάτι απλό, ακόμα κι αν έχει γεννηθεί στην πιο αγαπημένη οικογένεια.
 

- Τα μωρά αν και δεν παύουν να είναι ένα θαυμάσιο δώρο για κάθε γονιό έρχονται μαζί με κάποιες υποχρεώσεις. Δυο από αυτές είναι η οικονομική και συναισθηματική κάλυψη όλων των αναγκών τους.

-Οι συχνές επισκέψεις στο γιατρό, οι απαιτούμενες εξετάσεις, οι νέες προμήθειες, τα έπιπλα όσο και η συνεχής φροντίδα, απαιτούν μεγάλα ποσά χρημάτων. Επιπροσθέτως, ένα μωρό χρειάζεται 24ωρη φροντίδα και επίβλεψη. Ως εκ τούτου οι γονείς θα κληθούν τουλάχιστον κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών να αλλάξουν το πρόγραμμά τους, ώστε να βρίσκονται κοντά του.

-Όσο μεγαλώνει αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα αιτήματά του για τρόφιμα αλλά και για μόρφωση και ψυχαγωγία. Ως αποτέλεσμα οι γονείς οφείλουν να περιορίσουν τα δικά τους έξοδα ώστε να καλύψουν εκείνα του μωρού.

-Ένα ακόμη συχνό φαινόμενο είναι οι άνδρες να μην προσαρμόζονται γρήγορα στη νέα πραγματικότητα και να μην μπορούν να συμμετέχουν ενεργά αφήνοντας έτσι, ειδικά τον πρώτο καιρό, την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού αποκλειστικά στη μητέρα.
 

Φυσικά τα παραπάνω δεν απορρίπτουν την ιδέα ότι ένα μωρό μπορεί να φέρει πιο κοντά ένα ζευγάρι, στην περίπτωση όμως που η σχέση είναι ήδη αρκετά τεταμένη και πιθανότατα έτοιμη να καταρρεύσει για διάφορους λόγους, είναι συνήθως αδύνατο να διορθωθεί ή και να σωθεί από τον ερχομό ενός μωρού.

Ακόμη και στην περίπτωση που η ρωγμή στη σχέση έχει δημιουργηθεί λόγω διαφωνίας για την απόκτηση ενός παιδιού, ο ερχομός του μπορεί να προκαλέσει περισσότερη δυσαρέσκεια και δυσαρμονία στο γάμο. Αν ο ένας από τους δύο συντρόφους επιθυμούσε να παραμείνει άτεκνος ή θεωρούσε ότι δεν ήταν η κατάλληλη χρονική στιγμή για την πατρότητα/μητρότητα η γέννηση του παιδιού θα του προκαλέσει μεγαλύτερη πίεση και αίσθημα εγκλωβισμού. Ένα νεογέννητο μπορεί αφενός να κάνει έναν πατέρα να νιώσει απομονωμένος, αφετέρου μία μητέρα παγιδευμένη σε μία ζωή που δεν τελειώνει το τάισμα, οι πάνες, το κλάμα…
 

Μεγάλο λάθος!

Είναι λανθασμένη επίσης η σκέψη πως ένα μωρό μπορεί να τα διορθώσει όλα, είναι τόσο άδικη για το γάμο όσο και για το ίδιο το μωρό που θα γεννηθεί. Τα προβλήματα στη σχέση δύο ενηλίκων είναι καθαρό δικό τους μέλημα και πρέπει να μένουν μακριά από τα παιδιά ώστε να τα προστατέψουμε. Τα θέματα του γάμου λύνονται αποκλειστικά και μόνο από το ζευγάρι και πρέπει να φυλάσσονται τα παιδιά από οποιαδήποτε εμπλοκή σε αυτά.

Είναι σημαντικό κάθε ζευγάρι να μάθει να ανοίγει γραμμές επικοινωνίας και να επιδιώκει την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της ανισορροπίας στη σχέση. Η ηθελημένη προσπάθεια εκ μέρους των δύο πλευρών είναι αυτή που μπορεί να σώσει μία σχέση κι όχι η εύρεση μίας προσωρινής «λύσης» που θα αποσπάσει την προσοχή από τα προβλήματα.
 

Εκτός από το να κάνεις παιδί για να βελτιώσεις την σχέση σου, υπάρχουν και άλλες λύσεις... Είναι γεγονός ότι όταν μία σχέση αρχίζει να φθείρεται τα μέλη της αναρρωτιούνται ποιοι λόγοι θα μπορούσαν να αποτρέψουν το χωρισμό. Δυστυχώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιδιώκουν μία εγκυμοσύνη προκειμένου να «κρατήσουν» όπως θεωρούν οι ίδιοι το σύντροφό τους.

Αν και εσείς είστε ένας άνθρωπος που προσπαθεί να σώσει τη σχέση ή το γάμο του προσπαθήστε να καταφύγετε σε άλλες μεθόδους.
 

Σκεφτείτε τους λόγους που ερωτευτήκατε τον/την σύντροφό σας. Βάλτε στη ζωή σας λίγη διασκέδαση ή ευχάριστες δραστηριότητες, θυμηθείτε τις παλαιότερες αγαπημένες σας συνήθειες και αναβιώστε με αυτόν τον τρόπο τη σχέση σας.

Μεγάλος αριθμός παιδιών βιώνουν το διαζύγιο των γονιών τους κάθε χρόνο. Θυμηθείτε ότι ο καλύτερος λόγος για να κάνετε ένα μωρό είναι επειδή επιθυμείτε πραγματικά να γίνετε γονιός και αισθάνεστε ότι έχετε βρει τον κατάλληλο σύντροφο!

Ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος;

Όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, κάτι συμβαίνει βαθιά μέσα τους που ξεπερνά κατά πολύ τη φυσική έλξη, την επιθυμία για συντροφικότητα, ακόμη και τις αξίες τους. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι πως η επιλογή του συντρόφου δε γίνεται τυχαία! Στην πραγματικότητα, αυτή η επιλογή γίνεται ασυνείδητα και βασίζεται εν μέρει στις εμπειρίες που έχει αποκομίσει κάθε άτομο από τους ανθρώπους που το φρόντιζαν κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Αυτές οι εμπειρίες είναι ο λόγος που, αν τοποθετήσουμε σε ένα δωμάτιο άτομα του ίδιου φύλου, και καλέσουμε ένα από το αντίθετο φύλο να τα δει και να επιλέξει, θα αισθανθεί σύντομα μεγαλύτερη έλξη για κάποιο από αυτά.
Πολλοί στην ερώτηση ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος περιμένουν να ακούσουν απαντήσεις του τύπου «Ο όμορφος, ο πετυχημένος, ο οικονομικά ευκατάστατος, ο καλλιεργημένος»., ή το αντίστοιχο για τις γυναίκες. Όμως, αυτή η απάντηση απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Κατάλληλος ή ιδανικός είναι ο σύντροφος που καλύπτει τις ανάγκες που εμείς έχουμε καθορίσει. Εμείς προσδιορίζουμε τι θέλουμε και εξετάζουμε στη συνέχεια αν πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνει ο αυτός ο «ιδανικός» για μας. Κάθε άνθρωπος βάσει των προσωπικών του βιωμάτων από την πατρική ή τη μητρική φιγούρα, αλλά και τις εμπειρίες και τα τραύματα των προηγούμενων σχέσεων, ορίζει τα ατομικά του κριτήρια.
Κάθε ερωτική σχέση διέρχεται από στάδια. Όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται στο πρώτο στάδιο της γνωριμίας τους κυριαρχεί ο ρομαντισμός. Καθένας από αυτούς πλημμυρίζεται από ευφορία και πιστεύει ότι έχει βρει την «αδελφή ψυχή» του, το άλλο του μισό. Ουσιαστικά, δεν νιώθει έλξη μόνο για τα θετικά χαρακτηριστικά που ανιχνεύει στον άλλον. Είναι γεγονός ότι ασυναίσθητα τον γοητεύουν και τα αρνητικά χαρακτηριστικά του μελλοντικού του συντρόφου. Είναι σαν ένα μέρος του εγκεφάλου του να αναγνωρίζει αυτά τα αρνητικά στοιχεία.
Στην αρχή τα συγκεκριμένα στοιχεία ίσως να φαίνονται ανεπαίσθητα καθώς η καθημερινότητα συνήθως κυλά ευχάριστα. Όμως τι συμβαίνει όταν η σχέση προχωρήσει στα επόμενα στάδια και συναντήσει πιθανότατα δυσκολίες; Ποιο είναι το συστατικό που θα την κρατήσει ζωντανή; Σ' αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως δεν αρκεί η ερωτική έλξη που θα νιώσει κάποιος όταν η σχέση βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο. Για να εξασφαλιστεί πως η σχέση που συνάπτουν δύο άνθρωποι θα έχει γερά θεμέλια είναι ωφέλιμο να σταθούμε και σε άλλα πράγματα. Αν ο σύντροφος είναι ο «κατάλληλος» τότε θα έχουν ήδη καλλιεργηθεί και άλλα σημαντικά κομμάτια, όπως είναι η καλή επικοινωνία. Ο ιδανικός σύντροφος είναι ένας καλός ακροατής με κατανόηση, που αντιλαμβάνεται το ατομικό πρόβλημα σαν δυαδικό. Επίσης, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός, που είναι απαραίτητα συστατικά για την επιβίωση μιας σχέσης, έχουν ήδη θεμελιωθεί. Αυτά τα στοιχεία συντείνουν στη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος που παραπέμπει στη μητρική αγκαλία και τα συναίσθηματα ασφάλειας και ευδαιμονίας που νιώθαμε όταν βρισκόμασταν σ'αυτήν ως βρέφη. Επιπλέον, ο σεβασμός που μας εμπνέει ο «κατάλληλος» σύντροφος καθορίζει και τη συμπεριφορά μας απέναντί του. Για παράδειγμα, όταν σέβεσαι το σύντροφό σου δεν ασκείς ψυχολογική ή σωματική βία απέναντί του.
Για να μπορέσει κάποιος να επιλέξει τον κατάλληλο σύντροφο και να αισθανθεί ότι η επιλογή του είναι σωστή, όχι μόνο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά διαχρονικά, χρειάζεται να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές είναι οι παρακάτω:

• Προσδιορίστε τις ανάγκες σας. Πριν προχωρήσετε στην επιλογή συντρόφου καθορίστε τις δικές σας ανάγκες. Εξετάστε τι είναι αυτό που ψάχνετε στο σύντροφο της ζωής σας, τι είναι αυτό που θα τον καθιστούσε κατάλληλο για εσάς. Σημειώστε αν θέλετε τα πιο σημαντικά, αλλά και αυτά που είναι φαινομενικά ασήμαντα. Η λίστα σας θα πρέπει να καλύπτει όλους τους τομείς (φυσική εμφάνιση, καριέρα, οικονομική κατάσταση, ηθικές αξίες, πνευματικές πεποιθήσεις).
• Αναλύστε σχέσεις του παρελθόντος. Συχνά βομβαρδιζόμαστε από την ερώτηση – «Τι μάθατε από τις προηγούμενες σχέσεις σας;» Είναι σημαντικό να εξετάσετε το ζήτημα και να αναλογιστείτε τι πήγε στραβά στην άλλοτε «ρόδινη» συνύπαρξη με τον πρώην σύντροφό σας, πράγμα που θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τις ανάγκες που θέλετε να εκπληρώνει ο μελλοντικός σύντροφος.
• Αξιολογήστε ανθρώπους που θαυμάζετε. Αυτό θα σας οδηγήσει στο να καταλάβετε ποιότητες που είναι σημαντικές για σας και να καθορίσετε ένα πρότυπο για την επιλογή σας. Ποια είναι τα στοιχεία για τα οποία θα μπορούσατε να θαυμάζετε το σύντροφό σας;
• Προσδιορίστε τα προσωπικά σας χαρακτηριστικά και τις αξίες σας. Βρείτε τα δικά σας προτερήματα αλλά και ελαττώματα. Θυμηθείτε ότι ο προσωπικός χαρακτήρας καθορίζει το μέλλον ενός ανθρώπου. Ταυτόχρονα θα αναγνωρίσετε έτσι και τα χαρακτηριστικά που ψάχνετε στον ιδανικό για σας σύντροφο (ευσπλαχνία, αγάπη, αποφασιστικότητα, ειλικρίνεια, σεξουαλικότητα, αυτοπειθαρχία, ζωηρότητα, εξυπνάδα, κοινωνικότητα).
• Πάρτε το χρόνο σας. Μη βάζετε χρονικά όρια στον εαυτό σας ή προγραμματισμένη ώρα για την εξεύρεση του σωστού συντρόφου. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία όπου θα πρέπει να τον έχετε βρει. Το μέλλον σας το δημιουργείτε με τις επιλογές σας και μία βιαστική και συνεπώς λανθασμένη απόφαση δε θα ωφελούσε. Βεβαιωθείτε ότι δώσατε το χρόνο που απαιτεί μία τέτοια απόφαση.
• Εμπιστευτείτε την επιλογή σας. Θυμηθείτε ότι ένα πρόσωπο πρέπει να υπαγορεύσει τις ανάγκες του κι όχι το αντίστροφο. Μη σκεφτείτε τι «θα ήταν πρέπον» να θέλετε αλλά τι πραγματικά επιθυμείτε στη ζωή σας. Μην ανησυχείτε για το αν τα θέλω σας θα χαρακτηρίζονταν σωστά ή ρηχά ή δημοφιλή. Λάβετε υπόψη, ότι δεν υπάρχουν ποτέ δύο πρόσωπα με κοινές ανάγκες ή κοινά θέλω. Από τη στιγμή που θα κάνετε την επιλογή σας, πιστέψτε σε αυτήν, υποστηρίξτε την και καλή επιτυχία!

Συμβουλές για τα προβλήματα ύπνου του παιδιού σας

Κάντε την ώρα του ύπνου καθημερινή ρουτίνα.
Είναι καλό να δώσετε μία όψη ρουτίνας στη διαδικασία του ύπνου. Ξεκινήστε μία ώρα πριν κάνοντάς του ένα χαλαρωτικό μπάνιο. Στη συνέχεια δώστε του να πιει το γάλα του (κατά προτίμηση όχι σοκολατούχο καθώς περιέχει καφεΐνη). Αν δεν είστε ιδιαίτερα κουρασμένος –η, τρίψτε του λίγο την πλάτη και μετά βάλτε το στο κρεβάτι του. Είναι σημαντικό αυτό να συμβαίνει συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα και να μην υποκύπτετε στο «λίγο ακόμα» που συνήθως ζητούν τα παιδιά. Επίσης σημαντικό είναι να του εξηγήστε ότι όσο συγκεκριμένη είναι η ώρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας, άλλο τόσο είναι κι η ώρα που πηγαίνουμε σε αυτό. Καταστήστε σαφές ότι δεν μπορεί να σηκωθεί πριν δει το φως του ήλιου να μπαίνει στο δωμάτιό του ή πριν ακούσει τα πουλάκια να φωνάζουν.
Προετοιμάστε το δωμάτιο του παιδιού σας πριν το βάλετε για ύπνο.
Όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου προετοιμάστε το δωμάτιο του παιδιού σας ακριβώς όπως θα είναι κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν σκοπεύετε να κλείσετε τα φώτα που βρίσκονται μεταξύ του δωματίου του και του δικού σας κάντε το πριν το βάλετε στο κρεβάτι. Επίσης αν επιθυμείτε να υπάρχει χαμηλός φωτισμός προτιμήστε να είναι ενεργοποιημένος την ώρα που το παιδί θα πάει να ξαπλώσει. Μία απαλή μουσική ή κάποιος ηχογραφημένος φυσικός ήχος θα ήταν πολύ καλή ιδέα, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα ακούγεται όλη τη νύχτα. Ακόμη θυμηθείτε ότι πρέπει να εγκαταλείψετε το δωμάτιο πριν το παιδί σας κοιμηθεί, ώστε στην περίπτωση που ξυπνήσει τη νύχτα να μην αναρρωτηθεί γιατί δεν βρίσκεστε εκεί. Θυμηθείτε ότι δεν μιλάμε για μία εύκολη διαδικασία της οποίας η επιτυχία θα έρθει από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται να είστε υπομονετικοί.
Μείνετε συνεπείς.
Αναπτύξτε ένα σχέδιο και μείνετε συνεπείς σ’αυτό. Είναι πιθανό στις 3 π.μ. το παιδί σας να ξυπνήσει και να έρθει στο δωμάτιό σας ζητώντας σας να κοιμηθεί μαζί σας. Όσο κουρασμένος κι αν νοιώθετε εκείνη την ώρα μην υποκύψετε. Ακόμη και μία φορά την εβδομάδα να καταφέρνει να σας πείσει, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει την προσπάθεια. Σ’αυτές τις περιπτώσεις η κατάλληλη αντίδραση είναι με ηρεμία να σηκωθείτε, να βάλετε πάλι το παιδί στο κρεβάτι του, να του δώσετε ένα γρήγορο φιλί και να γυρίσετε πάλι στο δωμάτιό σας. Να είστε σε ετοιμότητα να το επαναλάβετε όσες φορές χρειαστεί μέχρι το πρωί. Εάν το παιδί σας είναι άρρωστο ή έχει δει έναν ιδιαίτερα άσχημο εφιάλτη μπορείτε να κάμψετε. Κι εδώ όμως θα ήταν καλύτερα να παραμείνετε εσείς στο δικό του δωμάτιο και να μην του επιτρέψετε να έρθει στο δικό σας.
Αντιμετωπίστε τους φόβους του.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένα μικρό παιδί να αναπτύξει ένα φόβο για το σκοτάδι. Μπορείτε να το ικανοποιήσετε αφήνοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ένα χαμηλό φωτισμό. Αν νιώθει φόβο για εξωγήινους ή άλλα παραφυσικά φαινόμενα που θα τον πάρουν μακριά αναζητήστε μαζί κάποιο «τέρας» πριν πάει για ύπνο. Ελέγξτε κάτω από το κρεβάτι του, μέσα στην ντουλάπα και οπουδήποτε αλλού μπορεί να κρυφτεί ένα «φάντασμα». Φροντίστε να ασφαλίσετε με τη βοήθειά του την πόρτα και τα παράθυρα του σπιτιού. Ένα μπουκαλάκι ή σπρέι με «έξτρα-δύναμη» που εξοντώνει τα φαντάσματα (π.χ. ανθρακούχο νερό) μπορείτε να του το αφήσετε πάνω στο κομοδίνο του όλο το βράδυ.
Προσφέρετε κίνητρα.Οι ανταμοιβές μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ενθαρρύνετε ένα αντιστεκόμενο παιδί να συμμορφωθεί με τους κανόνες του νυχτερινού ύπνου. Μη θεωρήσετε ότι πρόκειται για δωροδοκία. Το να μάθει να μένει στο κρεβάτι του είναι πραγματικά σκληρή δουλειά κι είναι καλό να ανταμείβεται. Αγοράστε ένα παιδικό ημερολόγιο και κάθε φορά που το παιδί σας καταφέρνει να κοιμηθεί όλη τη νύχτα χωρίς να σηκωθεί από το κρεβάτι του, αφήστε τον να επιλέξει ένα αυτοκόλλητο για να κολλήσει επάνω στην ημέρα. Την τρίτη συνεχόμενη ημέρα μπορείτε ως ανταμοιβή να του μαγειρέψετε το αγαπημένο του φαγητό. Όσο περισσότερα αυτοκόλλητα καταφέρει να μαζέψει τόσο μεγαλύτερη να είναι η ανταμοιβή του.

Σχέση μαμάς - κόρης! Η σημαντικότερη σχέση στη ζωή μας...

Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου γράφει ίσως για την πιο σημαντική σχέση της ζωής μας...
 

Καμία σχέση δεν είναι τόσο πρωταρχική και σημαντική όσο αυτή της μητέρας με την κόρη. Είναι η πρώτη σχέση αγάπης και ο πρώτος ασφαλής δεσμός που δημιουργείται. Αυτή η σχέση είναι καταλυτική για την ψυχική υγεία και των δύο και συμβάλλει σημαντικά στην οικοδόμηση της προσωπικότητας της κόρης, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.
 

Παρατηρώντας αυτή τη σχέση εξελικτικά, φαίνεται ότι διέρχεται από ποικίλα στάδια.
-Στα πέντε, η μαμά είναι το είδωλο της κόρης. «Πασαλείφει» όλο της το πρόσωπο με το κραγιόν της, κάνει το μοντέλο βάζοντας τα σκουλαρίκια ή τα ψηλά της τακούνια, προσπαθώντας να της μοιάσει.

-Αυτό συμβαίνει μέχρι τα δεκατρία, όταν ξαφνικά η μαμά γίνεται το πιο ανίδεο και χωρίς κατανόηση πλάσμα στον κόσμο. Στα μάτια της κόρης η ανάγκη για ανεξαρτησία και η επαναστατική διάθεση της εφηβείας μετατρέπουν τη μητρική αγάπη σε επίμονη προσπάθεια ελέγχου. Βέβαια, σε κάθε δυσκολία η πρώτη αντίδραση είναι η λέξη «Μαμααά!».

-Κάπου μεταξύ των είκοσι και τριάντα ετών, οι ισορροπίες πάλι αλλάζουν (ειδικά αν η κόρη γίνει σύζυγος και μητέρα) και τότε η μαμά γίνεται η καλύτερή της φίλη.

Όταν αρχίζουν τα προβλήματα...
Αυτή η τόσο σημαντική σχέση δεν είναι πάντα υγιής και μπορεί να οδηγηθεί σε αποξένωση, έλλειψη επικοινωνίας και συναισθήματα θυμού.

Τα αίτια της ρήξης μεταξύ μητέρας και κόρης 

Τα αίτια αυτής της ρήξης μπορεί να είναι κοινωνικά, οικογενειακά ή ατομικά.
 

-Οι κοινωνικές συνθήκες και οι ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο διαβίωσης από γενιά σε γενιά μπορεί να δημιουργήσουν ένα χάσμα μεταξύ τους.

-Η γυναίκα που δεν είναι έτοιμη να γίνει μητέρα, είτε επειδή δεν ήθελε να μείνει έγκυος, είτε επειδή νιώθει ότι δεν πρόλαβε να ζήσει αυτά που επιθυμούσε, είτε επειδή ο σύντροφος την εγκατέλειψε, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοιου είδους σχέση.

-Μια διαζευγμένη γυναίκα, που δέχεται κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις μπορεί να ξεσπάσει τα συναισθήματα μοναξιάς και άγχους στην κόρη της.

-Παράλληλα, η κόρη συνήθως βλέπει με καχυποψία και άρνηση κάθε προσπάθεια της μητέρας της να βρει έναν καινούριο σύντροφο.

-Επιπλέον, ο τρόπος ανατροφής της μητέρας, οι συμπεριφορές και τα συναισθήματα που είχε εισπράξει από την πατρική της οικογένεια, μπορεί να της έχουν δημιουργήσει απωθημένες επιθυμίες ή συναισθηματικά κενά

Αυτά, αν δε γίνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια αυτογνωσίας και βελτίωσης, θα επαναληφθούν στη σχέση της με την κόρη, καθιστώντας την τοξική.

Όταν υπάρχουν συγκρούσεις...
Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό και από τις δυο πλευρές ότι καμία ανθρώπινη σχέση δεν έχει μόνο καλές στιγμές. Οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις είναι αναμενόμενες και μάλιστα, αν αντιμετωπιστούν σωστά, μπορούν να δυναμώσουν το δεσμό. Σημασία έχει το είδος και η συχνότητα των συγκρούσεων αλλά και ο τρόπος επίλυσής τους.
 

Λύση... η αντικειμενική σκέψη

Το βασικό εργαλείο είναι η αντικειμενική σκέψη. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ύπαρξη μιας ουδέτερης νοοτροπίας, τις υποχωρήσεις, τη στήριξη σε πραγματικά περιστατικά και το διαχωρισμό της λογικής από το συναίσθημα. Αυτή προωθεί τη σαφήνεια και ενθαρρύνει τη σκέψη.
 

Μεγάλο λάθος η υποκειμενικότητα!

Από την άλλη πλευρά η υποκειμενικότητα δυσκολεύει τη σχέση μάνας – κόρης. Μια υπερβολικά υποκειμενική αντίληψη υποδεικνύει ένα εγωκεντρικό άτομο. Στηρίζεται σε προσωπικά συναισθήματα, προκαταλήψεις, μονόπλευρες απόψεις, στενό οραματισμό και εγωκεντρικές παρατηρήσεις.
 

Συμβουλές....
Αν δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε κάποια σημεία της σχέσης μητέρας-κόρης, τότε αυτή μπορεί να γίνει υγιής, στηριζόμενη σε γερές βάσεις. Αυτά τα σημεία είναι:
 

1. Κάθε πιθανό πρόβλημα που δημιουργείται στη σχέση σε οποιαδήποτε από τις δύο, όσο μικρής σημασίας κι αν είναι, οφείλει να διατυπωθεί με ειλικρίνεια.

2. Είναι σημαντικό η μητέρα να κάνει προσπάθεια να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις της κόρης.

3. Η προσπάθεια κατανόησης, όμως, διαφέρει από την ενεργό υποστήριξη.

4. Η αντιπαράθεση δεν πρέπει να είναι μαχητική και δε χρειάζεται να οδηγείται στα άκρα. Αφήστε λίγο χρόνο να εκτονωθεί ο θυμός και συζητήστε όταν θα υπάρχει περισσότερη ηρεμία.

5. Σε κάθε υγιή σχέση, κάθε μέλος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις ενέργειές του και για τη σχέση. Δε χρειάζεται η μητέρα να αναλαμβάνει τις ευθύνες της κόρης ή το αντίστροφο.

6. Μητέρα και κόρη δεν μπορούν να λύσουν η μία τα προβλήματα της άλλης αλλά μπορούν να αλληλοϋποστηριχτούν και να βοηθήσουν η μία την άλλη.

7. Η οικειότητα επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, όχι μέσω της εξάρτησης και της απουσίας προσωπικού χώρου.

8. Δεν έχουν όλες οι μητέρες και οι κόρες την ικανότητα να αλλάξουν. Σ’αυτήν την περίπτωση κάποια από τις δύο θα χρειαστεί να κάνει περισσότερα από ότι της αναλογεί και να είναι πιο ανεκτική.

9. Τόσο οι μητέρες όσο και οι κόρες είναι ανθρώπινα όντα που κάνουν λάθη.

Μια υγιής σχέση μητέρας-κόρης γεμίζει ικανοποίηση και τις δύο πλευρές. Την κόρη γιατί της προσφέρει ένα πολύτιμο στήριγμα και εφόδια για το μέλλον και τη μητέρα γιατί έτσι αισθάνεται ολοκληρωμένη ως άνθρωπος και πετυχημένη στον πιο βασικό ρόλο της ζωής της!