Μπορεί η γέννηση ενός παιδιού να σώσει μια σχέση;

Στις μέρες μας είναι πολλά τα ζευγάρια που σκέφτονται να κάνουν ένα παιδί γιατί πιστεύουν ότι αυτό... θα καλυτερεύσει την σχέση τους. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Ίσα ίσα που κάνει χειρότερη την σχέση και μετά από λίγο καιρό χωρίζουν. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε ενημερώνει για να μην βρεθείς προ εκπλήξεως!
 

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που θεωρούν ότι ένα παιδί είναι το εισιτήριο για να σώσουν τη σχέση ή το γάμο τους και ότι αποτελεί μια λύση σε συζυγικά ή μη προβλήματα. Η φράση «Μόλις γεννηθεί το παιδί θα αλλάξει..» είναι αρκετά οικεία σε γάμους ή σχέσεις που ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά παρόλα αυτά επιμένουν να είναι μαζί.
 

Ίσως αυτή είναι και η εξήγηση στο γιατί το 15% των νέων γονέων καταλήγουν διαζευγμένοι τρία μόλις χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Συνήθως πιστεύουν ότι το θαύμα μίας νέας ζωής θα δώσει τέλος σε διαφωνίες, τσακωμούς και διλήμματα, ενώ ταυτοχρόνως θα προσφέρει έναν ισχυρότερο δεσμό που θα διαφυλάξει τη σχέση τους και θα αποσπάσει την προσοχή τους από οτιδήποτε προκαλούσε ανησυχία.
 

Σ ’αυτό το σημείο οφείλουμε να τονίσουμε ότι η πεποίθηση πως ένα μωρό μπορεί να λύσει τα προβλήματα μίας σχέσης είναι ένας μύθος, που καταρρίπτεται ολοένα και περισσότερο. Μια σχέση ή ένας γάμος σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση αφού αφορά δύο άτομα. Το πιθανότερο είναι ότι η προσθήκη ενός ακόμη ατόμου με διαφορετικές, πολύ ιδιαίτερες ανάγκες θα προσθέσει προβλήματα και αγωνίες, παρά να μειώσει τα ήδη υπάρχοντα.
 

Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τα παρακάτω πριν κάνουν ένα παιδί!

Ο ερχομός ενός μωρού δεν είναι ποτέ κάτι απλό, ακόμα κι αν έχει γεννηθεί στην πιο αγαπημένη οικογένεια.
 

- Τα μωρά αν και δεν παύουν να είναι ένα θαυμάσιο δώρο για κάθε γονιό έρχονται μαζί με κάποιες υποχρεώσεις. Δυο από αυτές είναι η οικονομική και συναισθηματική κάλυψη όλων των αναγκών τους.

-Οι συχνές επισκέψεις στο γιατρό, οι απαιτούμενες εξετάσεις, οι νέες προμήθειες, τα έπιπλα όσο και η συνεχής φροντίδα, απαιτούν μεγάλα ποσά χρημάτων. Επιπροσθέτως, ένα μωρό χρειάζεται 24ωρη φροντίδα και επίβλεψη. Ως εκ τούτου οι γονείς θα κληθούν τουλάχιστον κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών να αλλάξουν το πρόγραμμά τους, ώστε να βρίσκονται κοντά του.

-Όσο μεγαλώνει αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα αιτήματά του για τρόφιμα αλλά και για μόρφωση και ψυχαγωγία. Ως αποτέλεσμα οι γονείς οφείλουν να περιορίσουν τα δικά τους έξοδα ώστε να καλύψουν εκείνα του μωρού.

-Ένα ακόμη συχνό φαινόμενο είναι οι άνδρες να μην προσαρμόζονται γρήγορα στη νέα πραγματικότητα και να μην μπορούν να συμμετέχουν ενεργά αφήνοντας έτσι, ειδικά τον πρώτο καιρό, την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού αποκλειστικά στη μητέρα.
 

Φυσικά τα παραπάνω δεν απορρίπτουν την ιδέα ότι ένα μωρό μπορεί να φέρει πιο κοντά ένα ζευγάρι, στην περίπτωση όμως που η σχέση είναι ήδη αρκετά τεταμένη και πιθανότατα έτοιμη να καταρρεύσει για διάφορους λόγους, είναι συνήθως αδύνατο να διορθωθεί ή και να σωθεί από τον ερχομό ενός μωρού.

Ακόμη και στην περίπτωση που η ρωγμή στη σχέση έχει δημιουργηθεί λόγω διαφωνίας για την απόκτηση ενός παιδιού, ο ερχομός του μπορεί να προκαλέσει περισσότερη δυσαρέσκεια και δυσαρμονία στο γάμο. Αν ο ένας από τους δύο συντρόφους επιθυμούσε να παραμείνει άτεκνος ή θεωρούσε ότι δεν ήταν η κατάλληλη χρονική στιγμή για την πατρότητα/μητρότητα η γέννηση του παιδιού θα του προκαλέσει μεγαλύτερη πίεση και αίσθημα εγκλωβισμού. Ένα νεογέννητο μπορεί αφενός να κάνει έναν πατέρα να νιώσει απομονωμένος, αφετέρου μία μητέρα παγιδευμένη σε μία ζωή που δεν τελειώνει το τάισμα, οι πάνες, το κλάμα…
 

Μεγάλο λάθος!

Είναι λανθασμένη επίσης η σκέψη πως ένα μωρό μπορεί να τα διορθώσει όλα, είναι τόσο άδικη για το γάμο όσο και για το ίδιο το μωρό που θα γεννηθεί. Τα προβλήματα στη σχέση δύο ενηλίκων είναι καθαρό δικό τους μέλημα και πρέπει να μένουν μακριά από τα παιδιά ώστε να τα προστατέψουμε. Τα θέματα του γάμου λύνονται αποκλειστικά και μόνο από το ζευγάρι και πρέπει να φυλάσσονται τα παιδιά από οποιαδήποτε εμπλοκή σε αυτά.

Είναι σημαντικό κάθε ζευγάρι να μάθει να ανοίγει γραμμές επικοινωνίας και να επιδιώκει την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της ανισορροπίας στη σχέση. Η ηθελημένη προσπάθεια εκ μέρους των δύο πλευρών είναι αυτή που μπορεί να σώσει μία σχέση κι όχι η εύρεση μίας προσωρινής «λύσης» που θα αποσπάσει την προσοχή από τα προβλήματα.
 

Εκτός από το να κάνεις παιδί για να βελτιώσεις την σχέση σου, υπάρχουν και άλλες λύσεις... Είναι γεγονός ότι όταν μία σχέση αρχίζει να φθείρεται τα μέλη της αναρρωτιούνται ποιοι λόγοι θα μπορούσαν να αποτρέψουν το χωρισμό. Δυστυχώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιδιώκουν μία εγκυμοσύνη προκειμένου να «κρατήσουν» όπως θεωρούν οι ίδιοι το σύντροφό τους.

Αν και εσείς είστε ένας άνθρωπος που προσπαθεί να σώσει τη σχέση ή το γάμο του προσπαθήστε να καταφύγετε σε άλλες μεθόδους.
 

Σκεφτείτε τους λόγους που ερωτευτήκατε τον/την σύντροφό σας. Βάλτε στη ζωή σας λίγη διασκέδαση ή ευχάριστες δραστηριότητες, θυμηθείτε τις παλαιότερες αγαπημένες σας συνήθειες και αναβιώστε με αυτόν τον τρόπο τη σχέση σας.

Μεγάλος αριθμός παιδιών βιώνουν το διαζύγιο των γονιών τους κάθε χρόνο. Θυμηθείτε ότι ο καλύτερος λόγος για να κάνετε ένα μωρό είναι επειδή επιθυμείτε πραγματικά να γίνετε γονιός και αισθάνεστε ότι έχετε βρει τον κατάλληλο σύντροφο!

Ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος;

Όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, κάτι συμβαίνει βαθιά μέσα τους που ξεπερνά κατά πολύ τη φυσική έλξη, την επιθυμία για συντροφικότητα, ακόμη και τις αξίες τους. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι πως η επιλογή του συντρόφου δε γίνεται τυχαία! Στην πραγματικότητα, αυτή η επιλογή γίνεται ασυνείδητα και βασίζεται εν μέρει στις εμπειρίες που έχει αποκομίσει κάθε άτομο από τους ανθρώπους που το φρόντιζαν κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Αυτές οι εμπειρίες είναι ο λόγος που, αν τοποθετήσουμε σε ένα δωμάτιο άτομα του ίδιου φύλου, και καλέσουμε ένα από το αντίθετο φύλο να τα δει και να επιλέξει, θα αισθανθεί σύντομα μεγαλύτερη έλξη για κάποιο από αυτά.
Πολλοί στην ερώτηση ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος περιμένουν να ακούσουν απαντήσεις του τύπου «Ο όμορφος, ο πετυχημένος, ο οικονομικά ευκατάστατος, ο καλλιεργημένος»., ή το αντίστοιχο για τις γυναίκες. Όμως, αυτή η απάντηση απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Κατάλληλος ή ιδανικός είναι ο σύντροφος που καλύπτει τις ανάγκες που εμείς έχουμε καθορίσει. Εμείς προσδιορίζουμε τι θέλουμε και εξετάζουμε στη συνέχεια αν πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνει ο αυτός ο «ιδανικός» για μας. Κάθε άνθρωπος βάσει των προσωπικών του βιωμάτων από την πατρική ή τη μητρική φιγούρα, αλλά και τις εμπειρίες και τα τραύματα των προηγούμενων σχέσεων, ορίζει τα ατομικά του κριτήρια.
Κάθε ερωτική σχέση διέρχεται από στάδια. Όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται στο πρώτο στάδιο της γνωριμίας τους κυριαρχεί ο ρομαντισμός. Καθένας από αυτούς πλημμυρίζεται από ευφορία και πιστεύει ότι έχει βρει την «αδελφή ψυχή» του, το άλλο του μισό. Ουσιαστικά, δεν νιώθει έλξη μόνο για τα θετικά χαρακτηριστικά που ανιχνεύει στον άλλον. Είναι γεγονός ότι ασυναίσθητα τον γοητεύουν και τα αρνητικά χαρακτηριστικά του μελλοντικού του συντρόφου. Είναι σαν ένα μέρος του εγκεφάλου του να αναγνωρίζει αυτά τα αρνητικά στοιχεία.
Στην αρχή τα συγκεκριμένα στοιχεία ίσως να φαίνονται ανεπαίσθητα καθώς η καθημερινότητα συνήθως κυλά ευχάριστα. Όμως τι συμβαίνει όταν η σχέση προχωρήσει στα επόμενα στάδια και συναντήσει πιθανότατα δυσκολίες; Ποιο είναι το συστατικό που θα την κρατήσει ζωντανή; Σ' αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως δεν αρκεί η ερωτική έλξη που θα νιώσει κάποιος όταν η σχέση βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο. Για να εξασφαλιστεί πως η σχέση που συνάπτουν δύο άνθρωποι θα έχει γερά θεμέλια είναι ωφέλιμο να σταθούμε και σε άλλα πράγματα. Αν ο σύντροφος είναι ο «κατάλληλος» τότε θα έχουν ήδη καλλιεργηθεί και άλλα σημαντικά κομμάτια, όπως είναι η καλή επικοινωνία. Ο ιδανικός σύντροφος είναι ένας καλός ακροατής με κατανόηση, που αντιλαμβάνεται το ατομικό πρόβλημα σαν δυαδικό. Επίσης, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός, που είναι απαραίτητα συστατικά για την επιβίωση μιας σχέσης, έχουν ήδη θεμελιωθεί. Αυτά τα στοιχεία συντείνουν στη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος που παραπέμπει στη μητρική αγκαλία και τα συναίσθηματα ασφάλειας και ευδαιμονίας που νιώθαμε όταν βρισκόμασταν σ'αυτήν ως βρέφη. Επιπλέον, ο σεβασμός που μας εμπνέει ο «κατάλληλος» σύντροφος καθορίζει και τη συμπεριφορά μας απέναντί του. Για παράδειγμα, όταν σέβεσαι το σύντροφό σου δεν ασκείς ψυχολογική ή σωματική βία απέναντί του.
Για να μπορέσει κάποιος να επιλέξει τον κατάλληλο σύντροφο και να αισθανθεί ότι η επιλογή του είναι σωστή, όχι μόνο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά διαχρονικά, χρειάζεται να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές είναι οι παρακάτω:

• Προσδιορίστε τις ανάγκες σας. Πριν προχωρήσετε στην επιλογή συντρόφου καθορίστε τις δικές σας ανάγκες. Εξετάστε τι είναι αυτό που ψάχνετε στο σύντροφο της ζωής σας, τι είναι αυτό που θα τον καθιστούσε κατάλληλο για εσάς. Σημειώστε αν θέλετε τα πιο σημαντικά, αλλά και αυτά που είναι φαινομενικά ασήμαντα. Η λίστα σας θα πρέπει να καλύπτει όλους τους τομείς (φυσική εμφάνιση, καριέρα, οικονομική κατάσταση, ηθικές αξίες, πνευματικές πεποιθήσεις).
• Αναλύστε σχέσεις του παρελθόντος. Συχνά βομβαρδιζόμαστε από την ερώτηση – «Τι μάθατε από τις προηγούμενες σχέσεις σας;» Είναι σημαντικό να εξετάσετε το ζήτημα και να αναλογιστείτε τι πήγε στραβά στην άλλοτε «ρόδινη» συνύπαρξη με τον πρώην σύντροφό σας, πράγμα που θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τις ανάγκες που θέλετε να εκπληρώνει ο μελλοντικός σύντροφος.
• Αξιολογήστε ανθρώπους που θαυμάζετε. Αυτό θα σας οδηγήσει στο να καταλάβετε ποιότητες που είναι σημαντικές για σας και να καθορίσετε ένα πρότυπο για την επιλογή σας. Ποια είναι τα στοιχεία για τα οποία θα μπορούσατε να θαυμάζετε το σύντροφό σας;
• Προσδιορίστε τα προσωπικά σας χαρακτηριστικά και τις αξίες σας. Βρείτε τα δικά σας προτερήματα αλλά και ελαττώματα. Θυμηθείτε ότι ο προσωπικός χαρακτήρας καθορίζει το μέλλον ενός ανθρώπου. Ταυτόχρονα θα αναγνωρίσετε έτσι και τα χαρακτηριστικά που ψάχνετε στον ιδανικό για σας σύντροφο (ευσπλαχνία, αγάπη, αποφασιστικότητα, ειλικρίνεια, σεξουαλικότητα, αυτοπειθαρχία, ζωηρότητα, εξυπνάδα, κοινωνικότητα).
• Πάρτε το χρόνο σας. Μη βάζετε χρονικά όρια στον εαυτό σας ή προγραμματισμένη ώρα για την εξεύρεση του σωστού συντρόφου. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία όπου θα πρέπει να τον έχετε βρει. Το μέλλον σας το δημιουργείτε με τις επιλογές σας και μία βιαστική και συνεπώς λανθασμένη απόφαση δε θα ωφελούσε. Βεβαιωθείτε ότι δώσατε το χρόνο που απαιτεί μία τέτοια απόφαση.
• Εμπιστευτείτε την επιλογή σας. Θυμηθείτε ότι ένα πρόσωπο πρέπει να υπαγορεύσει τις ανάγκες του κι όχι το αντίστροφο. Μη σκεφτείτε τι «θα ήταν πρέπον» να θέλετε αλλά τι πραγματικά επιθυμείτε στη ζωή σας. Μην ανησυχείτε για το αν τα θέλω σας θα χαρακτηρίζονταν σωστά ή ρηχά ή δημοφιλή. Λάβετε υπόψη, ότι δεν υπάρχουν ποτέ δύο πρόσωπα με κοινές ανάγκες ή κοινά θέλω. Από τη στιγμή που θα κάνετε την επιλογή σας, πιστέψτε σε αυτήν, υποστηρίξτε την και καλή επιτυχία!

Συμβουλές για τα προβλήματα ύπνου του παιδιού σας

Κάντε την ώρα του ύπνου καθημερινή ρουτίνα.
Είναι καλό να δώσετε μία όψη ρουτίνας στη διαδικασία του ύπνου. Ξεκινήστε μία ώρα πριν κάνοντάς του ένα χαλαρωτικό μπάνιο. Στη συνέχεια δώστε του να πιει το γάλα του (κατά προτίμηση όχι σοκολατούχο καθώς περιέχει καφεΐνη). Αν δεν είστε ιδιαίτερα κουρασμένος –η, τρίψτε του λίγο την πλάτη και μετά βάλτε το στο κρεβάτι του. Είναι σημαντικό αυτό να συμβαίνει συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα και να μην υποκύπτετε στο «λίγο ακόμα» που συνήθως ζητούν τα παιδιά. Επίσης σημαντικό είναι να του εξηγήστε ότι όσο συγκεκριμένη είναι η ώρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας, άλλο τόσο είναι κι η ώρα που πηγαίνουμε σε αυτό. Καταστήστε σαφές ότι δεν μπορεί να σηκωθεί πριν δει το φως του ήλιου να μπαίνει στο δωμάτιό του ή πριν ακούσει τα πουλάκια να φωνάζουν.
Προετοιμάστε το δωμάτιο του παιδιού σας πριν το βάλετε για ύπνο.
Όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου προετοιμάστε το δωμάτιο του παιδιού σας ακριβώς όπως θα είναι κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν σκοπεύετε να κλείσετε τα φώτα που βρίσκονται μεταξύ του δωματίου του και του δικού σας κάντε το πριν το βάλετε στο κρεβάτι. Επίσης αν επιθυμείτε να υπάρχει χαμηλός φωτισμός προτιμήστε να είναι ενεργοποιημένος την ώρα που το παιδί θα πάει να ξαπλώσει. Μία απαλή μουσική ή κάποιος ηχογραφημένος φυσικός ήχος θα ήταν πολύ καλή ιδέα, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα ακούγεται όλη τη νύχτα. Ακόμη θυμηθείτε ότι πρέπει να εγκαταλείψετε το δωμάτιο πριν το παιδί σας κοιμηθεί, ώστε στην περίπτωση που ξυπνήσει τη νύχτα να μην αναρρωτηθεί γιατί δεν βρίσκεστε εκεί. Θυμηθείτε ότι δεν μιλάμε για μία εύκολη διαδικασία της οποίας η επιτυχία θα έρθει από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται να είστε υπομονετικοί.
Μείνετε συνεπείς.
Αναπτύξτε ένα σχέδιο και μείνετε συνεπείς σ’αυτό. Είναι πιθανό στις 3 π.μ. το παιδί σας να ξυπνήσει και να έρθει στο δωμάτιό σας ζητώντας σας να κοιμηθεί μαζί σας. Όσο κουρασμένος κι αν νοιώθετε εκείνη την ώρα μην υποκύψετε. Ακόμη και μία φορά την εβδομάδα να καταφέρνει να σας πείσει, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει την προσπάθεια. Σ’αυτές τις περιπτώσεις η κατάλληλη αντίδραση είναι με ηρεμία να σηκωθείτε, να βάλετε πάλι το παιδί στο κρεβάτι του, να του δώσετε ένα γρήγορο φιλί και να γυρίσετε πάλι στο δωμάτιό σας. Να είστε σε ετοιμότητα να το επαναλάβετε όσες φορές χρειαστεί μέχρι το πρωί. Εάν το παιδί σας είναι άρρωστο ή έχει δει έναν ιδιαίτερα άσχημο εφιάλτη μπορείτε να κάμψετε. Κι εδώ όμως θα ήταν καλύτερα να παραμείνετε εσείς στο δικό του δωμάτιο και να μην του επιτρέψετε να έρθει στο δικό σας.
Αντιμετωπίστε τους φόβους του.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένα μικρό παιδί να αναπτύξει ένα φόβο για το σκοτάδι. Μπορείτε να το ικανοποιήσετε αφήνοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ένα χαμηλό φωτισμό. Αν νιώθει φόβο για εξωγήινους ή άλλα παραφυσικά φαινόμενα που θα τον πάρουν μακριά αναζητήστε μαζί κάποιο «τέρας» πριν πάει για ύπνο. Ελέγξτε κάτω από το κρεβάτι του, μέσα στην ντουλάπα και οπουδήποτε αλλού μπορεί να κρυφτεί ένα «φάντασμα». Φροντίστε να ασφαλίσετε με τη βοήθειά του την πόρτα και τα παράθυρα του σπιτιού. Ένα μπουκαλάκι ή σπρέι με «έξτρα-δύναμη» που εξοντώνει τα φαντάσματα (π.χ. ανθρακούχο νερό) μπορείτε να του το αφήσετε πάνω στο κομοδίνο του όλο το βράδυ.
Προσφέρετε κίνητρα.Οι ανταμοιβές μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ενθαρρύνετε ένα αντιστεκόμενο παιδί να συμμορφωθεί με τους κανόνες του νυχτερινού ύπνου. Μη θεωρήσετε ότι πρόκειται για δωροδοκία. Το να μάθει να μένει στο κρεβάτι του είναι πραγματικά σκληρή δουλειά κι είναι καλό να ανταμείβεται. Αγοράστε ένα παιδικό ημερολόγιο και κάθε φορά που το παιδί σας καταφέρνει να κοιμηθεί όλη τη νύχτα χωρίς να σηκωθεί από το κρεβάτι του, αφήστε τον να επιλέξει ένα αυτοκόλλητο για να κολλήσει επάνω στην ημέρα. Την τρίτη συνεχόμενη ημέρα μπορείτε ως ανταμοιβή να του μαγειρέψετε το αγαπημένο του φαγητό. Όσο περισσότερα αυτοκόλλητα καταφέρει να μαζέψει τόσο μεγαλύτερη να είναι η ανταμοιβή του.

Σχέση μαμάς - κόρης! Η σημαντικότερη σχέση στη ζωή μας...

Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου γράφει ίσως για την πιο σημαντική σχέση της ζωής μας...
 

Καμία σχέση δεν είναι τόσο πρωταρχική και σημαντική όσο αυτή της μητέρας με την κόρη. Είναι η πρώτη σχέση αγάπης και ο πρώτος ασφαλής δεσμός που δημιουργείται. Αυτή η σχέση είναι καταλυτική για την ψυχική υγεία και των δύο και συμβάλλει σημαντικά στην οικοδόμηση της προσωπικότητας της κόρης, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.
 

Παρατηρώντας αυτή τη σχέση εξελικτικά, φαίνεται ότι διέρχεται από ποικίλα στάδια.
-Στα πέντε, η μαμά είναι το είδωλο της κόρης. «Πασαλείφει» όλο της το πρόσωπο με το κραγιόν της, κάνει το μοντέλο βάζοντας τα σκουλαρίκια ή τα ψηλά της τακούνια, προσπαθώντας να της μοιάσει.

-Αυτό συμβαίνει μέχρι τα δεκατρία, όταν ξαφνικά η μαμά γίνεται το πιο ανίδεο και χωρίς κατανόηση πλάσμα στον κόσμο. Στα μάτια της κόρης η ανάγκη για ανεξαρτησία και η επαναστατική διάθεση της εφηβείας μετατρέπουν τη μητρική αγάπη σε επίμονη προσπάθεια ελέγχου. Βέβαια, σε κάθε δυσκολία η πρώτη αντίδραση είναι η λέξη «Μαμααά!».

-Κάπου μεταξύ των είκοσι και τριάντα ετών, οι ισορροπίες πάλι αλλάζουν (ειδικά αν η κόρη γίνει σύζυγος και μητέρα) και τότε η μαμά γίνεται η καλύτερή της φίλη.

Όταν αρχίζουν τα προβλήματα...
Αυτή η τόσο σημαντική σχέση δεν είναι πάντα υγιής και μπορεί να οδηγηθεί σε αποξένωση, έλλειψη επικοινωνίας και συναισθήματα θυμού.

Τα αίτια της ρήξης μεταξύ μητέρας και κόρης 

Τα αίτια αυτής της ρήξης μπορεί να είναι κοινωνικά, οικογενειακά ή ατομικά.
 

-Οι κοινωνικές συνθήκες και οι ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο διαβίωσης από γενιά σε γενιά μπορεί να δημιουργήσουν ένα χάσμα μεταξύ τους.

-Η γυναίκα που δεν είναι έτοιμη να γίνει μητέρα, είτε επειδή δεν ήθελε να μείνει έγκυος, είτε επειδή νιώθει ότι δεν πρόλαβε να ζήσει αυτά που επιθυμούσε, είτε επειδή ο σύντροφος την εγκατέλειψε, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοιου είδους σχέση.

-Μια διαζευγμένη γυναίκα, που δέχεται κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις μπορεί να ξεσπάσει τα συναισθήματα μοναξιάς και άγχους στην κόρη της.

-Παράλληλα, η κόρη συνήθως βλέπει με καχυποψία και άρνηση κάθε προσπάθεια της μητέρας της να βρει έναν καινούριο σύντροφο.

-Επιπλέον, ο τρόπος ανατροφής της μητέρας, οι συμπεριφορές και τα συναισθήματα που είχε εισπράξει από την πατρική της οικογένεια, μπορεί να της έχουν δημιουργήσει απωθημένες επιθυμίες ή συναισθηματικά κενά

Αυτά, αν δε γίνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια αυτογνωσίας και βελτίωσης, θα επαναληφθούν στη σχέση της με την κόρη, καθιστώντας την τοξική.

Όταν υπάρχουν συγκρούσεις...
Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό και από τις δυο πλευρές ότι καμία ανθρώπινη σχέση δεν έχει μόνο καλές στιγμές. Οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις είναι αναμενόμενες και μάλιστα, αν αντιμετωπιστούν σωστά, μπορούν να δυναμώσουν το δεσμό. Σημασία έχει το είδος και η συχνότητα των συγκρούσεων αλλά και ο τρόπος επίλυσής τους.
 

Λύση... η αντικειμενική σκέψη

Το βασικό εργαλείο είναι η αντικειμενική σκέψη. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ύπαρξη μιας ουδέτερης νοοτροπίας, τις υποχωρήσεις, τη στήριξη σε πραγματικά περιστατικά και το διαχωρισμό της λογικής από το συναίσθημα. Αυτή προωθεί τη σαφήνεια και ενθαρρύνει τη σκέψη.
 

Μεγάλο λάθος η υποκειμενικότητα!

Από την άλλη πλευρά η υποκειμενικότητα δυσκολεύει τη σχέση μάνας – κόρης. Μια υπερβολικά υποκειμενική αντίληψη υποδεικνύει ένα εγωκεντρικό άτομο. Στηρίζεται σε προσωπικά συναισθήματα, προκαταλήψεις, μονόπλευρες απόψεις, στενό οραματισμό και εγωκεντρικές παρατηρήσεις.
 

Συμβουλές....
Αν δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε κάποια σημεία της σχέσης μητέρας-κόρης, τότε αυτή μπορεί να γίνει υγιής, στηριζόμενη σε γερές βάσεις. Αυτά τα σημεία είναι:
 

1. Κάθε πιθανό πρόβλημα που δημιουργείται στη σχέση σε οποιαδήποτε από τις δύο, όσο μικρής σημασίας κι αν είναι, οφείλει να διατυπωθεί με ειλικρίνεια.

2. Είναι σημαντικό η μητέρα να κάνει προσπάθεια να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις της κόρης.

3. Η προσπάθεια κατανόησης, όμως, διαφέρει από την ενεργό υποστήριξη.

4. Η αντιπαράθεση δεν πρέπει να είναι μαχητική και δε χρειάζεται να οδηγείται στα άκρα. Αφήστε λίγο χρόνο να εκτονωθεί ο θυμός και συζητήστε όταν θα υπάρχει περισσότερη ηρεμία.

5. Σε κάθε υγιή σχέση, κάθε μέλος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις ενέργειές του και για τη σχέση. Δε χρειάζεται η μητέρα να αναλαμβάνει τις ευθύνες της κόρης ή το αντίστροφο.

6. Μητέρα και κόρη δεν μπορούν να λύσουν η μία τα προβλήματα της άλλης αλλά μπορούν να αλληλοϋποστηριχτούν και να βοηθήσουν η μία την άλλη.

7. Η οικειότητα επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, όχι μέσω της εξάρτησης και της απουσίας προσωπικού χώρου.

8. Δεν έχουν όλες οι μητέρες και οι κόρες την ικανότητα να αλλάξουν. Σ’αυτήν την περίπτωση κάποια από τις δύο θα χρειαστεί να κάνει περισσότερα από ότι της αναλογεί και να είναι πιο ανεκτική.

9. Τόσο οι μητέρες όσο και οι κόρες είναι ανθρώπινα όντα που κάνουν λάθη.

Μια υγιής σχέση μητέρας-κόρης γεμίζει ικανοποίηση και τις δύο πλευρές. Την κόρη γιατί της προσφέρει ένα πολύτιμο στήριγμα και εφόδια για το μέλλον και τη μητέρα γιατί έτσι αισθάνεται ολοκληρωμένη ως άνθρωπος και πετυχημένη στον πιο βασικό ρόλο της ζωής της!

Εσύ ποιο ρόλο έχεις στη σχέση σου; Του γονέα, του παιδιού ή του ενήλικα;

Είσαι εκείνη που επικρίνει ή που υπακούει; Είσαι η κυριαρχική φιγούρα στη σχέση ή εξαρτάσαι από τον άλλον; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε βοηθάει να καταλάβεις ποιο ρόλο έχεις στη σχέση σου, ποιο ρόλο έχει ο σύντροφός σου και πως αυτοί οι δύο ρόλοι αλληλεπιδρούν....

Κάθε οικογένεια έχει το δικό της τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας. Εκείνη ορίζει το ρόλο που θα διαδραματίζουν τα μέλη της. Αυτό αποτελεί μια προσωπική κληρονομιά που ακολουθεί κάθε μεμονωμένο άτομο στη δημιουργία των μετέπειτα συντροφικών σχέσεών του.

Ο Ερικ Μπερν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τους ρόλους που υιοθετεί κάθε άνθρωπος στην αλληλεπίδρασή του με τους άλλους και η θεωρία του έμεινε γνωστή ως «συνδιαλλακτική ανάλυση». Ως συναλλαγή ο Μπερν ορίζει τη μονάδα της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Υπάρχει το ερέθισμα που προκαλείται από το ένα άτομο και η αντίδραση που ακολουθεί από το άλλο. Τρεις πιθανοί ρόλοι (καταστάσεις του εγώ) μπορεί να υιοθετηθούν στη διαδικασία αυτής της συναλλαγής. Αυτοί είναι: ο γονέας, το παιδί και ο ενήλικας.

Μήπως είσαι ο γονέας στη σχέση σου;
Ο γονέας σχετίζεται με αναμνήσεις των πρώτων πέντε ετών ζωής που αφορούν εξωτερικά γεγονότα, έτσι όπως αυτά έγιναν αντιληπτά. Αυτές οι αναμνήσεις στην πλειοψηφία τους αφορούν πράξεις των γονέων.

Ο γονέας, λοιπόν, είναι μια κυριαρχική φιγούρα που θέλει να παίρνει αποφάσεις για τους άλλους. Επιθυμεί να ελέγχει τον σύντροφό του και να του δίνει οδηγίες για το πώς να δράσει.
Παράλληλα, ασκεί κριτική στις πράξεις που δεν συμφωνούν με τις δικές του αντιλήψεις, εμποδίζοντας το σύντροφο να αυτονομηθεί. Νιώθει ότι τον έχει υπό την προστασία του.

Μήπως είσαι το παιδί στη σχέση σου;
Το παιδί αφορά στις αναμνήσεις των πέντε πρώτων ετών της ζωής, αλλά όχι για τα ίδια τα εξωτερικά γεγονότα, αλλά για τα συναισθήματα που προκάλεσαν στο παιδί εκείνη την περίοδο.

Το παιδί έχει την τάση να εξαρτάται από τους άλλους και χρειάζεται την καθοδήγησή τους. Μπορεί να είναι υπάκουο και να συμορφώνεται με τις απαιτήσεις των άλλων ή επαναστατημένο και να αντιδρά σε αυτές.

Ή μήπως ο ενήλικος;
Από την άλλη πλευρά ο ενήλικος αποτελεί την τελευταία κατάσταση του εγώ. Όταν το παιδί είναι ενός έτους αρχίζει να εκδηλώνει κινητική ικανότητα και καταλαβαίνει ότι μπορεί να ασκεί έλεγχο στα αντικείμενα γύρω του.

Ο ενήλικος μπορεί να εκτίμησει διαφορετικά, πέρα από αυτά που έχει παρατηρήσει (γονέας) ή αισθανθεί (παιδί). Αυτός έχει την ικανότητα να αντλεί δεδομένα από την κατάσταση του γονέα, του παιδιού και τα εξωτερικά ερεθίσματα και μετά να παίρνει αποφάσεις. ΄Ετσι είναι ελεύθερος και ικανός να σχηματίζει τη δική του γνώμη, έχοντας φιλτράρει τα δεδομένα.

Ο σωστός ρόλος...
Ο ιδανικός ρόλος για το ίδιο το άτομο ως οντότητα, αλλά και ως μέλος της σχέσης είναι αυτός του ενήλικου.

Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας υιοθετεί κανείς ακατάλληλους ρόλους, προσωρινά και όταν δεν προσβάλλει τον άλλο. Για παράδειγμα, όταν μια γυναίκα υιοθετεί το ρόλο της μητέρας, επειδή ο σύντροφός της βρίσκεται σε στιγμή πόνου ή θλίψης. Όταν, όμως μπαίνουμε στο ρόλο συνεχώς προκαλούμε σύγχυση στη σχέση και μπορεί να αναγκάσουμε το σύντροφό μας να αφήσει κι αυτός το ρόλο του ενήλικου.

Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της θεωρίας του Μπερν είναι το πώς ο ρόλος που υιοθετεί ο κάθε σύντροφος επηρεάζει τον άλλο.
Η πιο απλή συναλλαγή είναι μεταξύ δυο ενηλίκων, οπού υπάρχει αρμονία και συνεργασία. Άλλη μια απλή συναλλαγή είναι αυτή γονέα-παιδιού. Ο γονέας είναι κυριαρχικός και το παιδί υιοθετεί τη στάση του θύματος που ικανοποιεί τις απαιτήσεις του γονέα, κυρίως λόγω της εξάρτησης που νιώθει από αυτόν. Ακόμα και αυτή η συναλλαγή είναι συμπληρωματική και μπορεί να χαρακτηριστεί λειτουργική αν ο κάθε συντροφός μπαίνει στους ρόλους γονέα-παιδιού με δική του βούληση και όχι αναγκαστικά.


Οι υπόλοιποι συνδυασμοί μεταξύ των καταστάσεων του εγώ οδηγούν σε σύγκρουση καθώς δεν είναι συμπληρωματικοί. Για παράδειγμα, όταν ο ένας σύντροφος είναι ενήλικας και εκφράζει ξεκάθαρα μια ανάγκη του, αν έχει απέναντί του ένα παιδί εκείνο όχι απλά δεν θα την καταλάβει, αλλά θα εκφράσει και ένα (συνήθως αρνητικό) συναίσθημα γύρω από αυτήν.

Επίσης, ο γονέας δεν μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με έναν ενήλικο, καθώς ο δεύτερος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του πρώτου και να του δώσει τον κυρίαρχο ρόλο στη σχέση. Έτσι, ο ένας σύντροφος αποφεύγει τον άλλο και δημιουργούνται προβλήματα στη σχέση.

Πώς διαλέγουμε ρόλους;
Για το ρόλο που θα επιλέξει κάθε άτομο παίζουν σημαντικό ρόλο οι εμπειρίες των πρώτων χρόνων της ζωής αλλά και τα βιώματά του μέσα στην οικογένεια και το εξωτερικό περιβάλλον.

Ο ρόλος που τελικά υιοθετείται δεν φαίνεται μόνο από τα λεκτικά μηνύματα, αλλά και από τα μη λεκτικά, όπως ο τόνος της φωνής, η ένταση, οι εκφράσεις του προσώπου, οι κινήσεις του σώματος.

Το να γνωρίζει κανείς το ρόλο που υιοθετεί σε μια σχέση είναι πολύ σημαντικό και στη θεραπεία ζεύγους, όπου υπάρχει αλληλεπίδραση αλλά και στην ατομική θεραπεία και αυτογνωσία του ατόμου.
Μας ενδιαφέρει όσον αφορά στην επιλογή του συντρόφου, τις πιθανές αιτίες διατήρηση μιας δυσλειτουργικής σχέσης, τις εμπειρίες ζωής που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του ρόλου, αλλά και τη δυνατότητα υιοθέτησης του ρόλου του ενήλικου, που θεωρείται η ιδανική κατάσταση.

Πώς να συζητήσεις με το παιδί σου για το σεξ

Κάθε χρόνο στην Ελλάδα το 5,2% των κοριτσιών εφηβικής ηλικίας γίνονται μητέρες ενώ σχεδόν  40.000 εκτρώσεις αποφασίζονται από έφηβες, που επιθυμούν με κάθε τρόπο να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Παράλληλα, το 25% των σεξουαλικά ενεργών εφήβων έχει μεγάλη πιθανότητα να μολυνθεί από κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Αυτά τα ποσοστά καθιστούν πλέον επιτακτική την ανάγκη της επαρκούς πληροφόρησης των παιδιών και των εφήβων σχετικά με τη σεξουαλική αγωγή. Πέρα από το ρόλο του σχολείου για την επίτευξη αυτού του σκοπού, η σημαντικότερη πηγή πληροφόρησης είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι αποτελούν τα πρότυπα για το παιδί ή τον έφηβο.

Η συζήτηση γύρω από το θέμα της σεξουαλικότητας ή της σεξουαλικής επαφής είναι καλό να αρχίζει από τη μικρή ηλικία και μάλιστα από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται το σώμα του και να κάνει ερωτήσεις σχετικά με αυτό. Βεβαίως ακόμη κι αν δεν αρχίσει από νωρίς ποτέ δεν είναι αργά για μια τέτοια κουβέντα μεταξύ γονέα και παιδιού. Σημαντικό είναι να κατανοήσει το παιδί ότι το σπίτι του είναι το καταλληλότερο μέρος για να γίνει μία τέτοια συζήτηση.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ανάγκη των παιδιών για ενημέρωση είναι συνεχής. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς χρειαζεται να είναι διαχρονικά διαθέσιμοι για να δίνουν απαντήσεις. Πολλοί δυσκολεύονται να μιλήσουν σχετικά με αυτό το θέμα γιατί το θεωρούν ταμπού ή γιατί δεν έχουν αποδεχθεί ακόμα το γεγονός ότι το παιδί τους μεγάλωσε και είναι σεξουαλικά ενεργό. Η πρώτη συζήτηση συνήθως δε γίνεται με ιδιαίτερη άνεση καθώς δυσκολεύονται να βρουν τον κατάλληλο τρόπο για να ξεκινήσουν την κουβέντα. Μια καλή αφορμή θα  μπορούσε να είναι μια ταινία ή μια τηλεοπτική σειρά με ήρωες στην εφηβεία ή μια εγκυμονούσα φίλη ή γειτόνισσα.

Οι πληροφορίες που δίνονται στο παιδί ποικίλλουν ανάλογα με το είδος των ερωτήσεων αλλα και την ηλικία του. Διαφορετικές απαντήσεις δίνονται σε ένα παιδί 8 χρονών και άλλες σε έναν έφηβο. Για παράδειγμα, ένα πεντάχρονο παιδί θα μπορούσε να αρκεστεί στην απάντηση πως ένα μωρό προέρχεται από τη συνένωση ενός σπόρου του πατέρα και της μητέρας που στη συνέχεια αναπτύσσεται σε ειδικό χώρο μέσα στη μαμά. Ένα οκτάχρονο παιδί θα προχωρούσε στην ερώτηση σχετικά με το πώς οι σπόροι του μπαμπά συνδέονται με αυτούς της μαμάς. Συνιστώμενη απάντηση είναι πως οι σπόροι προέρχονται από τα γεννητικά όργανα του μπαμπά και ενώνονται με αυτούς της μαμάς η οποία τους φυλάει για εννέα μήνες σε ασφαλές μέρος του σώματός της ώστε να αναπτυχθούν και να γεννηθεί το μωρό. Ένα εντεκάχρονο παιδί θα ήθελε να μάθει ακόμα περισσότερα.

Ειδικότερα στην εφηβεία οι γονείς οφείλουν να ενημερώσουν για τις ευθύνες που συνεπάγεται το να είναι κανείς σεξουαλικά ενεργός και τους πιθανούς κινδύνους (πχ: ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα κτλ). Επίσης, είναι σημαντικό να τονιστεί οτι το σεξ είναι προϊόν αγάπης και συναισθημάτων, όχι εκμετάλλευσης ή επίδειξης. Άλλες πιθανές ερωτήσεις που χρειάζονται να συζητηθούν ανοιχτά μπορεί να είναι η σεξουαλική ταυτότητα, ο αυνανισμός, η έμμηνος ρύση και η αντισύλληψη. Οι πιθανότητες για λήψη ώριμων αποφάσεων αυξάνουν δραματικά όταν ο έφηβος γνωρίζει ότι οι γονείς του είναι διαθέσιμοι να μοιραστούν τους προβληματισμούς του και να τον καθοδηγήσουν σωστά.

Μερικές συμβουλές που μπορεί να βοηθήσουν τους γονείς, ανεξάρτητα από τη ηλικία του παιδιού τους, στη συζήτηση περί σεξουαλικής αγωγηής είναι οι εξής:

·        Ενθαρρύνετε το παιδί να συζητά και να θέτει ερωτήματα.

·        Αποφύγετε τα επικριτικά σχόλια.

·        Χρησιμοποιήστε λέξεις κατανοητές που θα το κάνουν να αισθανθεί άνετα.

·        Κρατήστε την αίσθηση του χιούμορ σας και μη διστάσετε να μοιραστείτε μαζί του πως και για σας δεν είναι μια άνετη συζήτηση.

·        Μοιραστείτε κι εσείς τις δικές σας εμπειρίες  αλλά και τις ανησυχίες σας σχετικά με την ενεργό σεξουαλική ζωή του παιδιού σας.

·        Συζητήστε τη σημαντικότητα της υπευθυνότητας στις επιλογές και τις αποφάσεις.

·        Βοηθήστε το να αναλογιστεί τα υπέρ και τα κατά των επιλογών του.

·        Διατηρήστε μία ειλικρινή και συνεχή επικοινωνία μαζί του σχετικά με την υπευθυνότητα, τη σεξουαλικότητα και τις επιλογές γύρω από αυτήν.

Το άγχος της σχολικής ζωής και πώς να βοηθήσεις...

Τα παιδιά αγχώνονται για το σχολείο. Προσπαθούν να κάνουν όλα τα μαθήματά τους σωστά και να φέρουν και καλούς βαθμούς. Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου εξηγεί ποια λάθη κάνουν οι γονείς και πως πρέπει να αντιμετωπίσουν το άγχος των παιδιών τους...

Κάθε παιδί ή έφηβος βιώνει άγχος σε κάποιες περιόδους της σχολικής ζωής, ως ένα φυσιολογικό μέρος της παιδικής και εφηβικής ανάπτυξης. Πολλά παιδιά ανησυχούν για το πώς θα γίνουν αποδεκτά από τη σχολική κοινωνία, για τους βαθμούς που θα έχουν, για τη μετάβαση σε νέο σχολείο ή νέα τάξη, καθώς και για την πιθανή άσκηση επιθετικής συμπεριφοράς από άλλους.
 

Όταν τα παιδιά αγχωθούν, αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι εξαρτώνται από την ηλικία τους, το αναπτυξιακό τους στάδιο και την αιτία του άγχους που βιώνουν.

Μια κατηγορία άγχους που συναντάται όλο και συχνότερα ανάμεσα στους μαθητές είναι το άγχος επίδοσης, που είναι ένας συνδυασμός του συνολικού προγράμματος τους και των σχολικών εργασιών.
Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το πρόγραμμά τους είναι τόσο φορτωμένο που δεν τους επιτρέπει να ανταποκριθούν σε όλες τις υποχρεώσεις τους για το σχολείο. Από την άλλη μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολία στην επίλυση των ασκήσεων ή να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν.
 

Μεγάλη σημασία έχουν οι συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό στη συμπεριφορά τους. Μπορεί να φτάσουν σε σημείο να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ ή να φάνε. Αν συμβαίνει κάτι από αυτά τότε οι γονείς χρειάζεται να συζητήσουν μαζί τους, με το δάσκαλό του ή ακόμη καλύτερα με έναν ειδικό, ώστε να βρεθεί μια λύση. 

Άγχος επίδοσης...

Το άγχος επίδοσης παίρνει πολλές μορφές και μάλιστα αρκετές φορές ο τρόπος που εξωτερικεύεται επηρεάζει πολλά κομμάτια της προσωπικότητας των παιδιών.
 

Τα σημάδια του άγχους μπορεί να είναι:
 

-Συναισθηματικά όπως ανησυχία, θλίψη, θυμός, φόβος, ταραχή, δυσπιστία.

-Σωματικά όπως απώλεια όρεξης, πόνος στο στομάχι, πονοκέφαλος, ζαλάδες, ακμή, ταχυπαλμία, τάση για εμετό, τικ, βλάβες στην ομιλία.

-Κοινωνικά όπως απομόνωση, συγκρούσεις με άτομα του σχολικού ή του οικογενειακού περιβάλλοντος.

-Συμπεριφορικά όπως απώλεια συγκέντρωσης, υπερφαγία, ανηδονία, εφιάλτες, κακή υγιεινή, αϋπνία ή υπερυπνία, σκασιαρχείο, πτώση των βαθμών, επιθετική συμπεριφορά, υπερβολικές αντιδράσεις.

Τα λάθη που κάνουν οι γονείς...

Παρατηρώντας την πληθώρα συμπτωμάτων γίνεται σαφές ότι είναι πολύ εύκολο να κατανοήσει κανείς ότι το παιδί του βιώνει έντονο άγχος επίδοσης. Ανεξάρτητα, όμως, από τις συμβουλές που μπορεί να δοθούν σχετικά με το τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση, υπάρχουν και ορισμένες συμπεριφορές των γονέων που μπορεί να οξύνουν την κατάσταση.
 

1ο λάθος

Πολλές φορές ταυτίζουν την αποδοχή του παιδιού τους με την καλή σχολική επίδοση. Κάτι τέτοιο μπορεί να το οδηγήσει στην πεποίθηση ότι «μόνο αν φέρει καλούς βαθμούς, αξίζει την αγάπη και την αποδοχή τους».
 

2ο λάθος

Παράλληλα, η σύγκρισή του με άλλους μαθητές που έχουν καλύτερη βαθμολογία από εκείνο, μπορεί να δημιουργήσει στο παιδί ή στον έφηβο αισθήματα ανασφάλειας ή απογοήτευσης.
 

3ο λάθος

Άλλες φορές, οι επιτυχημένοι γονείς μπορεί να αποτελέσουν ένα πολύ ισχυρό πρότυπο και να θέσουν (ακόμα και άθελά τους) υψηλές προσδοκίες, που το παιδί πασχίζει να εκπληρώσει.
 

Όλα τα παραπάνω, πέρα από τα συμπτώματα άγχους, μπορεί να του δημιουργήσουν και έμμονες ιδέες, ψυχαναγκασμούς και τελειοθηρικές τάσεις.
 

Τι μπορεί όμως να κάνει το παιδί ή ο έφηβος για να τα βγάλει πέρα με το άγχος;

1. Να θυμάται ότι ο κόσμος δεν θα τελειώσει εάν δεν ολοκληρώσει τις εργασίες του τέλεια ή αν τις παραδώσει με μια μικρή καθυστέρηση.

2. Να θέσει προτεραιότητες, κάνοντας, παράλληλα, έναν προγραμματισμό του χρόνου που διαθέτει και του χρόνου που χρειάζεται για κάθε εργασία. Έτσι θα τις ολοκληρώσει όλες στο σωστό χρόνο και θα είναι ήρεμος.

3. Να μην αποσπάται η προσοχή του συνεχώς από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο, τους φίλους του ή την οικογένεια, λέγοντας ακόμη και όχι σε κάτι που θα του ζητήσουν και που μπορεί να επηρεάσει την ολοκλήρωση των εργασιών του.

4. Να κάνει ένα μικρό διάλειμμα των 5-10 λεπτών για κάθε σαράντα πέντε λεπτά συνεχούς διαβάσματος, όπου μπορεί να πιει λίγο νερό, να ακούσει μουσική , να πάει μια μικρή βόλτα κτλ.

Τι μπορεί να κάνει ο γονιός, από την πλευρά του, για να βοηθήσει;

1. Να τα βοηθήσει να καθιερώσουν ένα πρόγραμμα μελέτης, που θα τους παρέχει αίσθηση άνεσης και ασφάλειας.

2. Να φροντίσει ώστε να τρέφονται σωστά.

3. Να συζητήσει με το παιδί αυτά που το απασχολούν και να βρουν κοινές λύσεις.

4. Να το ωθήσει σε δραστηριότητες, διαφορετικές από το σχολείο οι οποίες θα του επιτρέπουν να νιώθει μέλος μιας ομάδας.

5. Να περάσει χρόνο με το παιδί του, διασκεδάζοντας μαζί του.

6. Να αντιμετωπίζει και ο ίδιος το άγχος του με θετικό τρόπο.

7. Αν η κατάσταση δεν βελτιώνεται, θα ήταν καλό να πάρει συμβουλές από κάποιον ειδικό για το πώς να το αντιμετωπίσει.

Έπιασες το παιδί σου να καπνίζει... Τι πρέπει να κάνεις;

Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σου εξηγεί τους λόγους που καπνίζει ένα παιδί, πως πρέπει να φερθείς σε τέτοια περίπτωση και πως να το βοηθήσεις να το κόψει...

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης, όσον αφορά τη συνήθεια του καπνίσματος. Το 35% των ενηλίκων άνω των 15 ετών καπνίζουν. Αυτό το ποσοστό συνδέεται άρρηκτα με το γεγονός ότι οι έφηβοι καπνιστές ολοένα και αυξάνουν σε αριθμό και παράλληλα η ηλικία έναρξης του καπνίσματος γίνεται ολοένα και μικρότερη.

Οι λόγοι που ένας έφηβος μπορεί να αρχίσει το κάπνισμα είναι ποικίλοι...

Αποδοχή παρέας

Ένας από αυτούς είναι η ανάγκη του να αισθανθεί την αποδοχή της παρέας, που μπορεί να τον χαρακτηρίσει αρνητικά, αν δεν καπνίσει μαζί τους. Η ανάγκη του «ανήκειν» είναι πολύ έντονη στην εφηβεία, όπως και η μίμηση των συνομηλίκων.

Θαυμασμός από τους άλλους

Επίσης, παράλληλα με την αποδοχή μπορεί να κερδίσει και το θαυμασμό των φίλων και τα κολακευτικά σχόλια του άλλου φύλου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «γόηδες» των κινηματογραφικών ταινιών σχεδόν πάντα καπνίζουν. Ένα τσιγάρο στο χέρι ίσως του δίνει την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερος και συνάμα πιο ώριμος.

Απλή περιέργεια

Άλλος ένας λόγος μπορεί να είναι η απλή περιέργεια και ο πειραματισμός. Στην εποχή μας, ένας νέος κατά τη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, θα δεχτεί πολλές προτάσεις για να δοκιμάσει ένα τσιγάρο.

Αντίδραση

Επιπλέον, το κάπνισμα μπορεί να λειτουργήσει ως μια μορφή αντίδρασης απέναντι στους γονείς ή στους καθηγητές, που συμβολίζουν τα πρόσωπα εξουσίας.

Λίγοι είναι οι έφηβοι που παραδέχονται στους γονείς τους ότι καπνίζουν. Οι περισσότεροι κρύβουν τα πακέτα επιμελώς ή τα δίνουν σε φίλους να τα φυλάνε, τρώνε τσίχλες και πλένουν τα χέρια συνέχεια για να μην έχουν τη μυρωδιά του τσιγάρου.

Ήρθε η ώρα που το έμαθε ο γονιός..

Οπότε η στιγμή που ο γονέας ανακαλύπτει ότι το παιδί του καπνίζει συνήθως είναι σοκαριστική. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο πανικός και οι φωνές δεν είναι λύση. Το μόνο που μπορούν να προκαλέσουν είναι η αντίδραση του εφήβου, που θα τον οδηγήσει στο να καπνίζει περισσότερο.

Αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης:

1. Μιλήστε μαζί του. Μη χρησιμοποιήσετε απειλές, τελεσίγραφα ή βία! Είναι πιο ωφέλιμο για τον έφηβο να νιώσει πως θέλετε να τον υποστηρίξετε. Εξερευνήστε τους λόγους που τον έκαναν να αρχίσει το κάπνισμα. Μόλις τους αντιληφθείτε θα είστε οπλισμένοι για να το αντιμετωπίσετε. Επίσης, συζητήστε μαζί του τους κινδύνους που πιστεύει ο ίδιος ότι μπορεί να αντιμετωπίσει επειδή καπνίζει.
    
2. Αναφερθείτε στις αρνητικές πτυχές του καπνίσματος που σχετίζονται με το «τώρα». Ρίξτε το βάρος στην επιχειρηματολογία που αφορά στο «τώρα», την περίοδο δηλαδή της εφηβικής ηλικίας.

Υπενθυμίστε του ότι η αναπνοή του θα έχει δυσάρεστη οσμή, όπως και τα ρούχα και τα μαλλιά του.

Επίσης, αναφερθείτε στο κιτρίνισμα τόσο των δοντιών όσο και των νυχιών, καθώς και στην όψη του προσώπου, η οποία θα είναι χλωμή, σχεδόν ανθυγιεινή.

Ενημερώστε τον ότι θα ταλαιπωρείται από βήχα και φλέγμα, πράγμα αντιαισθητικό για τους γύρω του.

Μπορείτε τέλος να του πείτε πως σε λίγο καιρό θα χάσει την ενέργειά του για τον αθλητισμό κι άλλες αγαπημένες του δραστηριότητες.
 

3. Τονίστε το κόστος του καπνίσματος. Το κάπνισμα είναι ακριβό. Προτρέψτε τον να υπολογίσει το εβδομαδιαίο ή μηνιαίο κόστος του καπνίσματος και να το συγκρίνει με το κόστος κάποιας ηλεκτρικής συσκευής, κάποιου ρούχου ή κάποιου άλλου αντικειμένου που ξέρετε ότι θεωρεί σημαντικό.
    
4. Μην του επιτρέψετε να καπνίζει μέσα στο σπίτι. Ακόμη κι όταν μάθετε ότι καπνίζει το παιδί σας μην του επιτρέψετε να το κάνει μέσα στο σπίτι. Το ίδιο ισχύει βέβαια κι αν εσείς ο ίδιος είστε καπνιστής. Στην περίπτωση που σας βλέπει να καπνίζετε θα θεωρεί ότι επιδοκιμάζετε την πράξη αυτή. Μην αφήσετε ούτε τους φίλους του ή άλλους επισκέπτες να καπνίζουν μέσα στο σπίτι. Εξηγήστε του πόσο δυσάρεστα νιώθετε που καπνίζετε και πόσο σημαντικό θα ήταν και για σας να το κόψετε.
    
5. Ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού. Αποφανθείτε σε κάποιον πνευμονολόγο ειδικό στη διακοπή του καπνίσματος για να σας βοηθήσει ή μπείτε σε μία θεραπευτική ομάδα.
    
6. Επιβραβεύστε την προσπάθειά του. Φτιάξτε από κοινού ένα πλάνο σταδιακής διακοπής καπνίσματος και επιβραβεύστε τον κάθε φορά που θα πετυχαίνει έναν από τους επιμέρους στόχους. Αυτή η επιβράβευση του τονώνει την αυτοπεποίθηση και αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για να συνεχίσει να προσπαθεί.

Τσακωμοί μπροστά στο παιδί; Απαράδεκτο!

Τσακωμοί μπροστά στο παιδί... Πολύ άσχημο γεγονός και δημιουργεί πολλά προβλήματα στο παιδί. Μην νομίζεις ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ή δεν δίνουν σημασία σε έναν τσακωμό. Ποια προβλήματα δημιουργούνται στο παιδί; Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να το αποφύγουν; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε συμβουλεύει...
 

Η αρμονική συνύπαρξη ενός ζευγαριού είναι πολύ δύσκολη στο να επιτευχθεί. Χρειάζεται συνεχή προσπάθεια, αγάπη, αλληλοσεβασμό και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Δυστυχώς, ειδικά στην εποχή μας πολλά ζευγάρια δεν καταφέρνουν να ζήσουν αρμονικά, με αποτέλεσμα οι τσακωμοί να είναι κομμάτι της καθημερινότητάς τους.
 

Όταν υπάρχουν παιδιά, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, καθώς πολλές φορές γίνονται αυτόπτες μάρτυρες της λεκτικής ή ακόμα και σωματικής βίας, που μπορεί να ασκούν οι γονείς μεταξύ τους.
 

Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα!

Πολλές φορές οι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν ακούνε ή ότι δεν δίνουν τόση σημασία σε αυτό που βλέπουν. Αυτές οι αντιλήψεις δεν ισχύουν στην πραγματικότητα. Είναι αρκετά επώδυνο για ένα παιδί να γίνεται δέκτης τσακωμών, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Η φθορά που μπορεί να προκαλέσουν στην προσωπικότητά του είναι πολύπλευρη και μακροχρόνια, καθώς το συνοδεύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του.
 

Οι συνέπειες στο παιδί είναι πολύ άσχημες...

- Μια από τις βασικές συνέπειες αυτών των καταστάσεων είναι τα αισθήματα ανασφάλειας που δημιουργούνται στο παιδί. Νιώθει ότι πρέπει να επιλέξει «στρατόπεδο» και να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου γονέα.

Αυτό του προκαλεί σύγχυση, η οποία επιδεινώνεται, όταν ο ένας σύζυγος κατηγορεί τον άλλο μπροστά του, ώστε να κάνει το παιδί σύμμαχό του. Ακόμα κι αν εκείνο επιλέξει να κάνει μια συμμαχία, ποτέ δε θα σταματήσει να έχει συναισθήματα αγάπης για τον άλλο γονέα.

- Παράλληλα, όλη αυτή η συμπεριφορά αποτελεί ένα «κακό» πρότυπο, καθώς περνάει στο παιδί το μήνυμα ότι τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με φωνές και αντίδραση και όχι με υγιή διάλογο.

Επίσης, η χρήση λεκτικής και σωματικής βίας συνεπάγεται έλλειψη σεβασμού της προσωπικότητας του συντρόφου. Δυστυχώς, αυτό το πρότυπο μπορεί να επηρεάσει και τις μετέπειτα σχέσεις του παιδιού, όπου θα χρησιμοποιεί αυτούς τους δυσλειτουργικούς τρόπους επίλυσης προβλημάτων που έχει μάθει από την οικογένειά του.

- Επιπρόσθετα, ένα παιδί που μεγαλώνει σε εχθρικό περιβάλλον βιώνει έντονο άγχος στην καθημερινότητά του. Μπορεί να θεωρεί ότι είναι υπεύθυνο που τσακώνονται οι γονείς του ή να ψάχνει να βρει έναν τρόπο να λύσει εκείνο το δικό τους πρόβλημα.

Αυτό εκτός από την ψυχική, επηρεάζει και τη σωματική του υγεία. Μπορεί να παραπονεθεί για πονοκεφάλους, ζαλάδες, πόνους στο στομάχι κτλ. Εκτός από αυτό, μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του και να εκδηλώσει σημάδια μελαγχολίας και έντονης εσωστρέφειας, ή να εκδηλώσει επιθετικότητα στο σπίτι ή στο σχολείο, ώστε να αποσπάσει με αυτόν τον τρόπο την προσοχή των γονιών του.

Τι να κάνετε...
Οι παραπάνω συνέπειες είναι σημαντικές και αρκετές, ώστε να ωθήσουν τους γονείς να ξανασκεφτούν το αν θα τσακωθούν μπροστά στα παιδιά τους. Ειδικά, αν αναλογιστούν ποσό μακροχρόνια είναι αυτή η επίδραση στην προσωπικότητα των παιδιών, το κίνητρο γίνεται ακόμα πιο ισχυρό.
Τι μπορούν λοιπόν να κάνουν οι γονείς;
 

1. Πριν ξεκινήσουν μία διαμάχη να σκεφτούν αν η αιτία της πραγματικά αξίζει τον κόπο και τι ελπίζουν να πετύχουν μέσα από αυτήν. Επίσης, να εξετάσουν αν είναι εφικτή μία ανάλυση του ζητήματος.

2. Να προσπαθήσουν να αναβάλλουν μία σύγκρουση για την ώρα που τα παιδιά θα πέσουν για ύπνο ή ακόμη καλύτερα θα βρίσκονται εκτός σπιτιού.

3. Να αποφύγουν να κάνουν πράγματα ο ένας στον άλλον τα οποία θα οδηγήσουν σε μια διαμάχη μπροστά στα παιδιά.

4. Μετά από ένα τσακωμό που δεν κατάφεραν να αποφύγουν, να ζητούν συγγνώμη ο ένας στον άλλον μπροστά στα παιδιά, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ακόμη και δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, μπορεί κάποια στιγμή να λογομαχήσουν, άλλα στη συνέχεια το θέμα επιλύεται.

5. Όταν είναι έτοιμοι να θυμώσουν με κάτι, να απομακρυνθούν έως ότου ηρεμήσουν και να εξηγήσουν ότι θα ήθελαν να συνεχιστεί η συζήτηση αργότερα που θα είναι πιο ήρεμοι.

Αν αυτές οι συμβουλές δεν αρκούν για να βελτιωθεί η σχέση μεταξύ των γονέων τότε η επίσκεψη σε έναν ειδικό κρίνεται απαραίτητη, όχι μόνο για τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών, αλλά και για την δική τους αυτογνωσία και προσωπική ισορροπία.

Πώς αντιμετωπίζει το καινούριο του αδερφάκι;

Ήρθε νέο μέλος στην οικογένεια! Αυτό το γεγονός από μόνο του φέρνει χαρά σε όλους. Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει και ένα μεγαλύτερο αδερφάκι; Δέχεται θετικά ή αρνητικά το νεογέννητο; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου μας εξηγεί τις θετικές και τις αρνητικές συνέπειες και μας δίνει κάποιες συμβουλές!
 

Ένα μωρό στην οικογένεια αποτελεί ένα ευχάριστο γεγονός. Μετά από την εννιάμηνη αναμονή μητέρα και βρέφος επιστρέφουν σπίτι. Το νέο μέλος της οικογένειας βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση από τους γονείς, οπότε απαιτεί ένα μεγάλο μέρος της προσοχής τους.

Αυτό μπορεί να έχει έναν αρνητικό αντίκτυπο σε τυχόν μεγαλύτερα αδέρφια, τα οποία έως τότε μονοπωλούσαν το γονεϊκό ενδιαφέρον.
 

Οι αντιδράσεις τους σε ένα τέτοιο γεγονός δεν είναι μόνο δυσάρεστες. Υπάρχει μια ποικιλία θετικών συνεπειών, που βοηθούν στην ωρίμανση του μεγαλύτερου παιδιού.
 

Οι θετικές συνέπειες είναι:

-Αισθάνεται ευθύνη απέναντι στο μικρότερο αδερφάκι και προσπαθεί να το προστατεύσει.

-Όταν βοηθάει με τη φροντίδα του μωρού ή όταν καταφέρνει να σταματήσει το κλάμα του και να το κάνει να χαμογελάσει, νιώθει υπερηφάνεια που τα κατάφερε.

-Γίνεται πιο ανεξάρτητο και τονώνεται η αυτοπεποίθησή του, καθώς μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα από το μωρό.

Πέρα από τις θετικές επιδράσεις υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το μεγαλύτερο παιδί να μην αποδεχθεί εξ’αρχής το νέο μέλος και να αισθανθεί άγχος, με αποτέλεσμα να δυσκολέψει την καθημερινότητα των γονέων του. 

Αρνητικές συνέπειες:

-Μπορεί να γίνει επιθετικό απέναντι στο μωρό ή στους γονείς γιατί νιώθει ότι ξαφνικά βρίσκεται στο περιθώριο. Αυτό το αίσθημα το γεμίζει θυμό.

-Επιπλέον, προσπαθεί με ποικίλους τρόπους να τραβήξει την προσοχή των γονέων, είτε μέσω της ανυπακοής στις εντολές τους, είτε μέσω των επίμονων αιτημάτων για βοήθεια, ακόμα και για πράγματα που ξέρουν ήδη να κάνουν. Αυτό μπορεί να συνοδευτεί και από την προσκόλληση στη μαμά ή στο μπαμπά, στην προσπάθεια του να γεφυρώσει το χάσμα που νομίζει ότι δημιουργήθηκε μεταξύ τους.

Η στάση των γονιών...

Ο καλύτερος τρόπος για να μεγιστοποιηθούν τα θετικά οφέλη και να περιοριστούν οι αρνητικές αντιδράσεις είναι η προετοιμασία από την πλευρά των γονέων για την άφιξη του νέου μέλους.

Δεν υπάρχει κάποια ιδανική στιγμή για αυτό. Γίνεται σταδιακά και συνήθως οδηγό αποτελούν οι ίδιες οι ερωτήσεις του μεγαλύτερου παιδιού.
 

Συμβουλές!

1. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Το παιδί μπορεί να δείξει ενδιαφέρον για την εγκυμοσύνη και για το αδερφάκι που θα έρθει. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να του δείξετε φωτογραφίες δικές του όταν ήταν μωρό και να του θυμίσετε πως ήταν τότε.

Επίσης, οι επισκέψεις σε φίλους με μικρότερα παιδιά μπορεί να το βοηθήσουν. Επιπλέον, θα ένιωθε περισσότερο συμμέτοχος σε όλο το γεγονός αν το ρωτούσατε πως θα ήθελε να ονομάσετε το μωρό ή αν το αφήνετε να ακούσει τον καρδιακό παλμό του.

2. Πριν τον τοκετό: Το κομμάτι αυτό αφορά την προετοιμασία του παιδιού για το διάστημα που θα βρίσκεται η μαμά στο νοσοκομείο. Χρειάζεται να ξέρει από πριν ότι θα λείψει για λίγες μέρες και να του εξηγήσουν τη διαδικασία.
Μάλιστα, αν επισκεφτεί το νοσοκομείο, χωρίς να υπάρχουν άλλοι επισκέπτες εκείνη των ώρα, θα μπορέσει να αισθανθεί τη γέννηση σαν ένα ζεστό οικογενειακό γεγονός.
 

3. Ερχομός του βρέφους σπίτι: Όταν έρθει το βρέφος σπίτι θα ήταν πολύ βοηθητικό για το μεγαλύτερο παιδί να συμμετέχει στην καθημερινή φροντίδα του, ώστε να μην αισθάνεται παραμελημένο και να προσαρμοστεί ευκολότερα.

Επίσης, οι γονείς χρειάζεται να βρουν λίγο χρόνο μες τη μέρα που θα τον αφιερώνουν αποκλειστικά στο μεγαλύτερο αδερφάκι. Συνήθως μια ώρα είναι αρκετή. Παράλληλα, οι συζητήσεις με τους συγγενείς δε χρειάζεται να αφορούν αποκλειστικά το μωρό, αλλά να περιλαμβάνουν και άλλα οικογενειακά θέματα.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι αν έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία του μεγαλύτερου παιδιού και αν κρατηθούν ορισμένες ισορροπίες μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, το γεγονός της γέννησης του μπορεί να ενώσει την οικογένεια ακόμα περισσότερο!

Διατροφικές Διαταραχές στην εφηβεία

Το παιδί από τη φύση του δεν ενδιαφέρεται για τη μόδα. Τα κριτήρια του για το αν θα συμπαθήσει κάποιον ή όχι έχουν να κάνουν με το πώς περνάει μαζί του, αν είναι ευχάριστος, γελαστός, του δίνει σημασία κτλ. Οι αντιλήψεις περί μόδας ξεκινούν από τους γονείς και τον τρόπο ανατροφής, αλλά και από την κοινωνική επιρροή του σχολείου μέσα από την ομάδα των συνομιλήκων. Η υλιστική κοινωνία που μας περιβάλλει έχει σαν συνέπεια σε αρκετές περιπτώσεις, το στυλ να παίζει σημαντικότερο ρόλο από την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας το ντύσιμο αποτελεί άλλη μια ένδειξη της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης μιας οικογένειας. Συνήθως, τα παιδιά που προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες φοράνε καλύτερα και ακριβότερα ρούχα απ΄ότι οι συμμαθητές τους. Κάτι τέτοιο, όσο επιφανειακό κι αν φαίνεται, μπορεί να έχει συνέπειες στις σχέσεις τους με τους συνομιλήκους, αλλά και στις αντιλήψεις για τον εαυτό και τους άλλους.

Οι θετικές συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν για ένα παιδί που ντύνεται με ακριβά ρούχα είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις κερδίζει το θαυμασμό των συνομιλήκων του, που μιλούν για την προσεγμένη του εμφάνιση. Αυτό μπορεί να το κάνει να νιώσει σημαντικό και να του τονώσει την αυτοπεποίθηση, καθώς εισπράττει αποδοχή και επιδοκιμασία. Παράλληλα, μπορεί τα άλλα παιδιά να του ζητήσουν να δανειστούν κάποιο από τα ρούχα του κι έτσι να ξεκινήσουν να κάνουν παρέα ή να αρχίσουν να μοιράζονται κι άλλα πράγματα.

Από την άλλη πλευρά, ένα ακριβό ρούχο ή παπούτσι μπορεί να αποτελέσει αιτία κοινωνικού στιγματισμού και απομόνωσης. Κάποια παιδιά που δεν θα έχουν ην ίδια οικογενειακή οικονομική κατάσταση μπορεί να νιώσουν φθόνο και να τον εκφράσουν μέσα από επιθετικότητα. Αυτό συνήθως οδηγεί στη χρήση λεκτικής ή και σωματικής βίας. Σε τέτοια περιστατικά το παιδί καταλήγει να βιώνει τύψεις και ενοχές που αυτό έχει κάτι που τα άλλα δεν μπορούν να αποκτήσουν.

Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση όπου ένα παιδί, λόγω της χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου των γονιών του φοράει παλιά ή φθηνά ρούχα. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να αισθανθέι κατωτερότητα σε σχέση με τα άλλα παιδιά και αυτό να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεικόνα του. Παράλληλα, μπορεί να βιώσει απόρριψη αν δει ότι προτιμούν ένα παιδί με «καλύτερο» ντύσιμο. Συνήθως αυτά τα συναισθήματα έχουν σαν κατάληξη το θυμό με τους γονείς, που εξαιτίας τους βρίσκεται σ’αυτή τη θέση. Ο θυμός αυτός εκδηλώνεται με επιθετικές συμπεριφορές στο σπίτι και τάσεις απομονώσης. Αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να δημιουργήσει απωθημένα σχετικά με τα χρήματα, που μπορεί να φτάσουν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Στην περίπτωση της μόδας και του πόσο πολύ θα επηρεάσει ένα παιδί, ο ρόλος των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντικός στο να το καθοδηγήσουν σωστά ώστε να αποκτήσει υγιή πρότυπα. Κάποιες συμβουλές προς αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσαν να είναι:

·        Διδάξτε στο παιδί σας τρόπους ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης, μέσα από την επιβράβευση των επιτευγμάτων του και των θετικών στοιχείων του χαρακτήρα του, ώστε να μην δίνει τόση σημασία στην εξωτερική εμφάνιση.

·        Εξηγήστε του ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ότι χρειάζεται να τον αποδεχόμαστε χωρίς να του ασκούμε κριτική. Αυτό θα το βοηθήσει να καταλάβει ότι δε χρειάζεται να κρίνουμε κάποιον από τα ρούχα που φοράει.

·        Αν είστε και οι ίδιοι ανοιχτόμυαλοι, αυτό θα αποτελέσει ένα θετικό πρότυπο για να μάθει να μην κρίνει μονοδιάστατα τους συμμαθητές του.

·        Συζητήστε μαζί του για τα κριτήρια που κάνουν ένα καλό φίλο, έναν καλό συμμαθητή και διευκρινήστε του ότι σχετίζονται με στοιχεία του χαρακτήρα και του τρόπου συμπεριφοράς και όχι με την αξία μιας μπλούζας.

·        Προσπαθήστε να μην του στερείτε πράγματα, χωρίς όμως να ξεπερνάτε το μέτρο. Όταν υπάρχει περίσσευμα, μπορείτε να του αγοράσετε μια καλή μπλούζα. Η μια φορά δε σημαίνει ότι το κακομαθαίνετε!

·        Μη χρησιμοποείτε τα ακριβά ρούχα σαν υποκατάστατο της αγάπης σας ή του χρόνου που τους στερείτε λόγω των υποχρεώσεων σας. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι οι σχέσεις στηρίζονται στα συναισθήματα και στις κοινές στιγμές, όχι στα υλικά αγαθά. Αυτό ταιριάζει και στους γονείς που, λόγω δικών τους απωθημένων (παιδική ηλικία με υλικές στερήσεις) προσφέρουν υλικά αγαθά χωρίς όριο στα παιδιά τους.

·        Μην κρίνετε κι εσείς οι ίδιοι τους φίλους ή τους συναδέλφους από την οικονομική τους κατάσταση ή τα ρούχα που φοράνε. Τα παιδιά είναι σίγουρο ότι θα σας μιμηθούν!