Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα πνευματικά τους καταφύγια και οι ζωές τους έγιναν λιγότερο εσωτερικές και πνευματικές, επειδή τώρα έχουν περισσότερα να κάνουν.

David Gelernter, καθηγητής πληροφορικής στο πανεπιστήμιο του Yale και επιστημονικά υπεύθυνος στη Mirror Worlds Technologies (New Haven).

Ζούμε σε μια εποχή, όπου κυριαρχούν οι γρήγοροι και έντονοι ρυθμοί ζωής, το ακατάπαυστο κυνήγι των υλικών αγαθών αλλά και οι απότομες αλλαγές. Οι παραδοσιακές αξίες, που αποτελούσαν συνεκτικό δεσμό έχουν αρχίζει να ξεθωριάζουν. Ο άνθρωπος μέσα σε αυτό το χαώδη κόσμο προσπαθεί πέρα από την εξασφάλιση των υλικών αγαθών, να διατηρήσει μια καλή σχέση όχι μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με το περιβάλλον γύρω του. Εδώ χάνεται η ισορροπία και επαληθεύεται ο Galernter. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος στο σύγχρονο άτομο για επικοινωνία με τον εαυτό, για επαφή με τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Άραγε ο άνθρωπος που δε γνωρίζει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει υγιείς και τροφοδοτικές σχέσεις με τους γύρω του; Πώς θα πάρει ικανοποίηση από την επαφή με το περιβάλλον του.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η εποχή που διανύουμε και η οικονομική κρίση επιτείνουν τα όποια συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας και μας οδηγούν ακόμη πιο κοντά στη μελαγχολία. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή γίνεται τώρα πιο επιτακτική από ποτέ, όπως επίσης και η ανάγκη να αισθανθούμε ότι η ζωή μας μπαίνει σε μια τάξη και ισορροπία.

Εδώ έρχεται ο ρόλος του ψυχολόγου, ο οποίος θα αναλάβει να βγάλει τον άνθρωπο αυτό από το αδιέξοδο του, θα τον καθοδηγήσει, ώστε να δει εναλλακτικούς τρόπους σκέψης και δράσης, θα τον βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη και να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας, θα του μάθει δεξιότητες, αλλά και θα του προσφέρει νέους ορίζοντες. Θα ξεκινήσουν από κοινού το μακρύ ταξίδι προς την αυτογνωσία, ένα ταξίδι που όμως αξίζει τον κόπο γιατί βελτιώνει όλες τις πτυχές της ζωής. Χρειάζεται κόπο, προσπάθεια και συνεργασία των δύο πλευρών.

Να σημειωθεί ότι ο θεραπευόμενος δεν επιδέχεται κανέναν κοινωνικό στιγματισμό. Αντίθετα, αποτελεί έναν άνθρωπο με δύναμη και θάρρος, που αναγνωρίζει την αδυναμία του και είναι διατεθειμένος να την αντιμετωπίσει και να παλέψει, ώστε να οδηγηθεί σε μια νέα ευχάριστη κατάσταση πληρότητας. Και μόνο η επίσκεψη στον ψυχολόγο αποτελεί το πρώτο βήμα για μια νέα αρχή και για αλλαγή των καταστάσεων που μας βασανίζουν.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Τι πρέπει να κάνεις όταν το παιδί σου "ωριμάζει" νωρίτερα;

Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί ωριμάζει πιο γρήγορα εξωτερικά από τους συμμαθητές του; Τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσει αυτό στο παιδί; Πως πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι γονείς και τι πρέπει να προσέξουν; Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σε συμβουλεύει...
Η εφηβεία είναι η μεταβατική περίοδος ωρίμανσης του ανθρώπου, κατά την οποία το παιδί γίνεται ενήλικος και αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής.
Η πρώιμη ήβη συμβαίνει όταν το σώμα του ατόμου αρχίζει να αλλάζει από παιδικό σε ενήλικο πολύ νωρίς, δηλαδή πριν από την ηλικία των 8 στα κορίτσια ή των 9 στα αγόρια. Αυτό συνεπάγεται ραγδαίες αλλαγές στα κόκαλα, στους μύες, στο σχήμα και στο μέγεθος του σώματος αλλά και στην ικανότητα αναπαραγωγής.
Αυτές οι αλλαγές στο σώμα μπορεί να προκαλέσουν μια σειρά κοινωνικών και συναισθηματικών προβλημάτων. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν μια υπεραπασχόληση με τις αλλαγές στο σώμα τους και προβληματίζονται καθώς βλέπουν ότι οι συμμαθητές τους παραμένουν παιδιά. Αυτό προκαλεί μια σύγχυση μέσα τους. Παράλληλα, η ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου οδηγεί και σε μια υπεραπασχόληση με θέματα σεξουαλικότητας.
Χαμηλή αυτοπεποίθηση και κατάθλιψη
Εκτός από αυτά, επηρεάζεται η αυτοπεποίθησή τους, καθώς νιώθουν διαφορετικοί από την ομάδα, η ένταξη στην οποία αποτελεί κάτι πολύ σημαντικό για κάθε έφηβο. Ειδικά τα κορίτσια, πολλές φορές μπορεί να πέσουν θύματα λεκτικής βίας ή πειραγμάτων καθώς πολλοί εστιάζουν στο ανεπτυγμένο στήθος τους. Αλλά και τα αγόρια, λόγω της ορμονικής δράσης εμφανίζουν μεγαλύτερη επιθετικότητα και είναι επιρρεπή στη σύγκρουση. Τέλος, όλη αυτή η σύγχυση και η ορμονικές αλλαγές μπορεί να οδηγήσουν σε μελαγχολία ή σε στοιχεία κατάθλιψης.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς...
Οι γονείς νιώθουν κι εκείνοι μπερδεμένοι από τις αλλαγές στο παιδί τους που συμβαίνουν τόσο νωρίς και δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν πρέπει να του φέρονται ως παιδί ή ως έφηβο.
Είναι χρήσιμο γι’ αυτούς να ενημερωθούν για τα χαρακτηριστικά της πρώιμης ήβης, ώστε να μπορούν να τα αναγνωρίσουν και να προσφέρουν στο παιδί την ασφάλεια ότι είναι δίπλα του για να το υποστηρίξουν και να το βοηθήσουν.
Προσοχή! Όμως, είναι σημαντικό αυτές οι αλλαγές να μην επηρεάσουν και τις απαιτήσεις τους από το παιδί, ζητώντας του να συμμορφωθεί με ενήλικους κανόνες, καθώς σωματικά μπορεί να δείχνει έτοιμο, αλλά η γνωστική του ικανότητα ακόμα δεν μπορεί να συμβαδίσει με τέτοιους κανόνες.
Επίσης, χρειάζεται να είναι έτοιμοι να ακούσουν το παιδί τους και να συζητήσουν μαζί του για τα συναισθήματά του καθησυχάζοντάς το ότι υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας: