Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα πνευματικά τους καταφύγια και οι ζωές τους έγιναν λιγότερο εσωτερικές και πνευματικές, επειδή τώρα έχουν περισσότερα να κάνουν.

David Gelernter, καθηγητής πληροφορικής στο πανεπιστήμιο του Yale και επιστημονικά υπεύθυνος στη Mirror Worlds Technologies (New Haven).

Ζούμε σε μια εποχή, όπου κυριαρχούν οι γρήγοροι και έντονοι ρυθμοί ζωής, το ακατάπαυστο κυνήγι των υλικών αγαθών αλλά και οι απότομες αλλαγές. Οι παραδοσιακές αξίες, που αποτελούσαν συνεκτικό δεσμό έχουν αρχίζει να ξεθωριάζουν. Ο άνθρωπος μέσα σε αυτό το χαώδη κόσμο προσπαθεί πέρα από την εξασφάλιση των υλικών αγαθών, να διατηρήσει μια καλή σχέση όχι μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με το περιβάλλον γύρω του. Εδώ χάνεται η ισορροπία και επαληθεύεται ο Galernter. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος στο σύγχρονο άτομο για επικοινωνία με τον εαυτό, για επαφή με τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Άραγε ο άνθρωπος που δε γνωρίζει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει υγιείς και τροφοδοτικές σχέσεις με τους γύρω του; Πώς θα πάρει ικανοποίηση από την επαφή με το περιβάλλον του.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η εποχή που διανύουμε και η οικονομική κρίση επιτείνουν τα όποια συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας και μας οδηγούν ακόμη πιο κοντά στη μελαγχολία. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή γίνεται τώρα πιο επιτακτική από ποτέ, όπως επίσης και η ανάγκη να αισθανθούμε ότι η ζωή μας μπαίνει σε μια τάξη και ισορροπία.

Εδώ έρχεται ο ρόλος του ψυχολόγου, ο οποίος θα αναλάβει να βγάλει τον άνθρωπο αυτό από το αδιέξοδο του, θα τον καθοδηγήσει, ώστε να δει εναλλακτικούς τρόπους σκέψης και δράσης, θα τον βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη και να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας, θα του μάθει δεξιότητες, αλλά και θα του προσφέρει νέους ορίζοντες. Θα ξεκινήσουν από κοινού το μακρύ ταξίδι προς την αυτογνωσία, ένα ταξίδι που όμως αξίζει τον κόπο γιατί βελτιώνει όλες τις πτυχές της ζωής. Χρειάζεται κόπο, προσπάθεια και συνεργασία των δύο πλευρών.

Να σημειωθεί ότι ο θεραπευόμενος δεν επιδέχεται κανέναν κοινωνικό στιγματισμό. Αντίθετα, αποτελεί έναν άνθρωπο με δύναμη και θάρρος, που αναγνωρίζει την αδυναμία του και είναι διατεθειμένος να την αντιμετωπίσει και να παλέψει, ώστε να οδηγηθεί σε μια νέα ευχάριστη κατάσταση πληρότητας. Και μόνο η επίσκεψη στον ψυχολόγο αποτελεί το πρώτο βήμα για μια νέα αρχή και για αλλαγή των καταστάσεων που μας βασανίζουν.

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Η έννοια της κατάθλιψης

Η κατάθλιψη αποτελεί μια όλο και πιο συχνά εμφανιζόμενη διαταραχή, που παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα κλινικών τύπων και κατηγοριών. Επιδημιολογικά, φαίνεται ότι στις γυναίκες εμφανίζεται πιο συχνά από ότι στους άντρες και ότι ο αριθμός των νοσούντων στην κοινότητα είναι περίπου δεκαπλάσιος των νοσηλευομένων. Σύμφωνα με το DSM-IV κάποια από τα βασικά συμπτώματα της είναι η απώλεια της ευχαρίστησης και η μείωση του ενδιαφέροντος για δραστηριότητες, το άγχος, οι διαταραχές ύπνου, όρεξης, η κόπωση, η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας, η απαισιοδοξία, η δυσκολία στη συγκέντρωση, τα αισθήματα ενοχής και οι αυτοκτονικές ιδέες. Διαπιστώνονται δυσλειτουργικές σκέψεις και γνωστικά-διεργαστικά λάθη, που συνήθως αφορούν το άτομο, το περιβάλλον του και το μέλλον.
 Η θεραπεία της μπορεί να είναι συνδυαστική και να περιλαμβάνει και φαρμακευτική αγωγή (που χορηγείται μόνο από γιατρό), εκτός από την ψυχοθεραπεία. Στόχος της είναι η ανασκόπηση του παρελθόντος και του παρόντος, ώστε να ανευρεθούν τα αίτια της διαταραχής, αλλά και η γνωσιακή αναδόμηση. Έμφαση δίνεται και στις σκέψεις για το μέλλον. Επικρατέστερη για τη θεραπεία της κατάθλιψης είναι η γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Χρησιμοποιούνται τεχνικές για την τροποποίηση των αρνητικών γνωστικών σχημάτων, παρέχονται κίνητρα για επαναφορά στη λειτουργικότητα, βελτιώνεται η αυτοεικόνα του ατόμου, προγραμματίζονται δραστηριότητες και τίθενται σταδιακοί στόχοι παράλληλα με τη δημιουργία πλάνου αυτορρύθμισης. Η σκέψη επικεντρώνεται στον εαυτό αλλά και στις αντιλήψεις για τους σημαντικούς άλλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας: